مائوئیسم و رسالت تاریخی طبقه کارگر (۳۵)

پروفسور دکتر رولف ماکس

برگردان

شین میم شین

 

فصل سوم

توسعه و تکامل طبقه کارگر چین و تبدیل گشتن آن به فاکتور سیاسی و اجتماعی اصلی جامعه

به مثابه مسئله اجتماعی هسته ای (مرکزی، اصلی)

پ

۱

·    در مطابقت با ساختار صنعتی عقب مانده کشور، به هنگام تأسیس جمهوری خلق چین، بخش نسبتا بزرگی از  کارگران تولیدی در صنایع نساجی (پارچه بافی) و غذایی متمرکز بود.

۲

·    بخش اعظم پرولتاریا از کارگران حمل و نقل تشکیل می یافت.

۳

·    تعداد بیشماری از کارگران غیر متخصص و فصلی وجود داشتند که به انجام کارهایی برای مدت محدود اشتغال داشتند.

۴

·    بخش اعظم پرولتاریای صنعتی در کارخانه های کوچک و متوسط با وسایل کار عقب مانده کار می کردند.

۵

·    مشخصه دیگر پرولتاریای چین تمرکز آن در مناطق اندک بود.

·    (ففر، شوبه، شولتسه، «توسعه اقتصادی ـ اجتماعی و سیاسی ـ ایده ئولوژیکی طبقه کارگر در جمهوری خلق چین»، در «طبقات و روابط طبقاتی در جمهوری خلق چین»، ص ۴۳) 

ت

۱

·    سطح فرهنگی پرولتاریای چین نازل بود.

۲

·    در سال ۱۹۴۹ (سال تأسیس جمهوری خلق چین)، در نتیجه ستم و سرکوب و استثمار نیمه فئودالی ـ نیمه مستعمراتی، سه چهارم کارگران و کارمندان چین بیسواد بودند.

·    یعنی توان خواندن و نوشتن نداشتند.

·    (همانجا، ص ۴۴)

۳

·    لنین تأکید بر آن دارد که آنجا که بیسوادی حاکم باشد، به دشواری می توان در آنجا از روشنگری سیاسی سخن گفت.

۴

·    «این وظیفه سیاسی نیست.

·    این پیش شرط لازم است.

·    این پیش شرطی است که بدون آن نمی توان از سیاست حتی دم زد.

·    بیسواد در خارج از حیطه سیاست قرار دارد.

·    به بیسواد ـ قبل از هر چیز ـ باید الفبا یاد داده شود.

·    بدون کسب سواد، سیاست نمی تواند وجود داشته باشد.»

·    (لنین، «راجع به فرهنگ و هنر»، ۱۹۶۰، ص ۴۱۸)

ث

۱

·    در سال ۱۹۴۹ (سال تأسیس جمهوری خلق چین)، اکثریت عظیمی از طبقه کارگر چین به لحاظ سیاسی سازمان نیافته بود.

۲

·    ۹۰ در صد از ۳ ـ ۴ میلیون  عضو حزب کمونیست چین در سال های ۱۹۴۸ ـ ۱۹۴۹ منشاء دهقانی داشته اند.

·    (ففر، شوبه، شولتسه، «توسعه اقتصادی ـ اجتماعی و سیاسی ـ ایده ئولوژیکی طبقه کارگر در جمهوری خلق چین»، در «طبقات و روابط طبقاتی در جمهوری خلق چین»، ص ۴۸) 

۳

·    به همان سان که مجله «رنمین ژیائو» می نویسد، پرولتاریای چین توسط پیشاهنگ آن، یعنی حزب کمونیست چین، به طرز ناقص و نارسا تربیت شده بود.

·    («رنمین ژیائو»، ۱۹۵۰، شماره ۱، ص ۱۴

·    از «طبقات و روابط طبقاتی در جمهوری خلق چین»، ص ۴۸)

۴

·    فقط در شمال شرقی کشور (آنجا که رابطه حزب کمونیست چین با طبقه کارگر پس از آزادی این خطه توسط ارتش سرخ اتحاد شوروی و با حمایت حزب کموینست شوروی شروع به تحکیم کرده بود) سهم کارگران در میان اعضای حزب کمونیست رشد کرد و در اواخر سال ۱۹۴۹ به ۷.۲ درصد رسید.

۵

·    اما می توان به جرئت گفت که سهم کارگران در مقیاس کلی بسیار نازل بوده است.

·    (همانجا)

ادامه دارد.