در آستانه

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

·        برخاست از برابرم و راست ایستاد

·         دلگیر و ملتهب

·        لختی چو دود و شعله به آئینه تکیه داد

·        دیگر بر او فضای تنی خسته  تنگ بود

·        من سنگ سخت بودم و او آب و رنگ بود

·        بگذشت از میان اتاقم شتابناک

·        بی سایه ای به خاک

·        در آستان در

·        یک لحظه ایستاد و نگاه نوازشش

·        روی کتاب های من و شعرهای من

·         بر روی میز و قالی و گلدان و پرده ها

·         افسرده پرسه زد

·        آنگاه بی صدا

·        از پله ها گذشت و ز دالان عبور کرد

·        صد شمع و صد چراغ از این خانه دور کرد

·         سر کردم از دریچه و در کوچه دیدمش

·        ـ انبان یادهای من افکنده روی دوش ـ

·        می رفت چون نسیمی و بر رهگذار او

·        در شام سرخپوش

·        پاییز، برگ سوخته می ریخت در هوا

·        بستم دریچه را و دل آزرده تر ز پیش

·         تار سپید موی، نهفتم ز آینه

پایان 

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری