بیدار خواب

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

(1345) 

·        خستگی های روزش در تن

·         خوف تنهایی هایش در سر

·         خواب بد می بیند

·         خفته در زیر جلوخان  گذر

·        کاش بتوانی و بیدار کنی

·        این بد افتاده ی پیچان در خویش

·         که در آغوش گرفته است زمین را و رخ آلوده به خاک

·         تا جدا گردد شاید از این

·        تارهایی که تنیده است به تن، وحشتناک ،

·        مثل آن است که زیر لگد افتاده و درد

·         می درد پوست، او را از هم

·         یا که دستی وحشی، مویش را

·         می کشد تا که برون آرد از بن کم کم

·        به درنگی، کمکی کن، عابر

·        کز هراسش برهانی شاید

·         چشم او گرچه فرورفته به خواب

·        پای تا سر همه،  چشمی است که ره می پاید

·         می گریزد دستش

·         می پرد پاهایش

·         و چو می غلتد بر سینه، سر او سنگین

·         می دود ناله ای از بیخ گلویش: «مادر»

·         تنگتر می فشرد باز تنش را به زمین

·         در چنین شب که گرفته است همه راه نظر

·        آی عابر، که به آواز خودت داری گوش،

·         خواب بد می بینم

·        این طرف، زیر جلوخان گذر

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری