استوئیسیسم و نئو استوئیسیسم (۱)

 

 پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

 شین میم شین

  

۱

·      استوئیسم به سه معنی زیر به کار می رود:

الف

·      استوئیسم به مثابه عنوانی برای آموزه های فلسفی استوئا بکار می رود.

ب

·       استوئیسم به مثابه عنوانی برای نوسازی و تکمیل فلسفه استوئا، بویژه اتیک آن، توسط لیپسیوس و دووار در نیمه دوم قرن شانزدهم میلادی در بلژیک و فرانسه به کار می رود که به نئواستوئیسم معروف است.

پ

·      استوئیسم به مثابه عنوانی برای هر فلسفه و جهان بینی ئی به کار می رود که حاوی مشخصات زیر باشد:

۱

·      تبلیغ اخلاق ریاضتگرانه (مرتاضیت)

۲

·      طرح انتزاعی مسائل اجتماعی، به مثابه مسائل روحی صرف.

۳

·      ترجیح زندگی درونی انسانی بر حوادث برونی (اجتماعی و طبیعی)

۲

یوهانس کالوین

(۱۵۰۹ ـ ۱۵۶۴)

اصلاح طلب مذهبی فرانسوی الاصل

مؤسس کالوینیسم

·      از این رو ست که فلسفه و جهان بینی بورژوازی نوخاسته، در بخش اعظم راه خود، حاوی افکار استوئیستی بوده است.

۳

·      مثال های بارز در این زمینه به شرح زیرند: 

الف

·      کالوینیسم

·      (جنبش تئولوژیکی (فقهی) مبتنی بر آموزه های (تعالیم) کالوین. مترجم)

ب

·      تا حدودی پروتستانتیسم

·      (پروتستانتیسم به معنی محدود کلمه، به گرایش مذهبی ئی اطلاق می شود که در قرن شانزدهم میلادی، در کشورهای آلمانی زبان به دنبال رفرماسیون پدید آمده است و انشعابی از کاتولیسیسم محسوب می شود. مترجم)

پ

·      اتیک کانت.

۴

 هگل در اثر خود تحت عنوان «فنومنولوژی روح» ـ برای اولین بار در تاریخ فلسفه ـ به انتقاد بنیادی و ژرف درست از ماهیت استوئیسم پرداخت.

۵

·      اگرهم انتقاد هگل، در وهله اول، علیه نظرات اخلاقی کانت و شیللر متوجه است، ولی با اشاره به انتزاعی و غیرواقعی بودن تفکر استوئیستی، کلیه فرم های نمودین استوئیسم را، از جهان باستان تا جامعه بورژوائی، مورد انتقاد قرار می دهد.

ادامه دارد.