طرحی از مجله ارزجمند هفته
یدالله سلطان
پور
با سپاس از
روزبه مهرگان
·
ما در تاریخ، بطرز بی سابقه ای، بر سر دو
راهی «یا همه چیز و یا هیچ چیز» ایستاده ایم .
.
·
کمونیست ها تنها زمانی می توانند پیشاهنگ
مبارزاتی جامعه باشند، که همزمان، پیشاهنگ تئوریک جامعه نیز باشند.
پیشاهنگی فقط در تسلط بهتر بر تئوری و جهان بینی بهتر نیست.
پیشاهنگی فقط در تسلط بهتر بر تئوری و جهان بینی بهتر نیست.
·
پیشاهنگی در مبارزه بهتر و دور اندیشانه
تر در جبهه زندگی روزمره تعیین می شود.
·
اما تنها زمانی می توان وسعت نظر داشت و
دوراندیشانه عمل کرد، که مجموعه پیوندهای کلی در مد نظر باشد.
·
تشکیل شعور اجتماعی در سازمان های اجتماعی
صورت می گیرد.
·
سندیکاها که نماینده منافع توده
های مزدبگیر در روند کار اند، در این زمینه نقش مهمی بازی می کنند.
·
مبارزات سندیکائی اولین مرحله
تشکیل شعور سیاسی را تشکیل می دهند.
·
اما فقط مرحله ای از آن را و نه
بیشتر.
·
تغییر سیستم اجتماعی یک وظیفه سیاسی است و
به حزب احتیاج دارد.
·
·
این حزب که در رأس شعور توده ها
قرار می گیرد، می کوشد تا این شعور، گام به گام، در حلاجی سازمان یافته تجارب در
جامعه موجود و با جامعه موجود توسعه و تکامل یابد، تحکیم شود و در قالب عمل سیاسی
ریخته شود.
·
·
چنین حزبی می تواند پیشاهنگ طبقه ای باشد،
که به حامل پیشرفت تاریخی بدل می شود.
·
عضویت در حزب پیشاهنگ امتیازی
نیست و بندرت به ترقی کسی و به تجلیل از کسی می انجامد.
·
·
چون کسی که جلوتر از روند و روال
عادی حرکت می کند و آن را به پیش می راند، شاید عمری در اقلیت و حتی در اقلیت
بسیار ناچیز بماند.
·
او باید حاضر به فداکاری باشد و
بد رفتاری ها، آزارها و پیگردها را تحمل کند.
·
او باید بداند که تا پیروزی راه
درازی در پیش است و این مبارزه با شکست ها و ناکامی ها همراه است.
·
·
فداکاری و جانبازی به خاطر آماجی،
که در فاصله ای دوری قرار دارد و چه بسا، در ایام حیات خود فرد تحقق نمی یابد، کار
آسانی نیست.
·
·
برای تلاش در راه بهروزی بشریت، باید شخصیت
و یقینی غول آسا داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر