همراه خود نسیم صبا می برد مرایارب، ـ چو بوی گل ـ به کجا می برد مرا؟
گفتم که بوی عشق که را می برد ز خویش؟
مستانه گفت، دل که مرا می برد مرا
کاتی ساکی
سرچشمه:
صفحه فیس بوک
بهرام چنگائی
• فرمولبندی «مرا می برد، مرا» خیلی بکر و بدیع و زیبا ست.
• فرم گاهی می تواند اعجاز کند.
• این جور وقت ها ست که بنی بشر به اهمیت فرم در دیالک تیک فرم و محتوا پی می برد، اگرچه ـ در تحلیل نهائی ـ نقش تعیین کننده از آن محتوا ست.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر