در گذرگاه ها نشسته اند.
زلزله(زمین لرزه در آذربایجان شرقی)
(یکشنبه ، ۲۲ مرداد ۱۳۹۱ / ۱۲ اوت ۲۰۱۲)
یوسف صدیق (گیلراد)
سرچشمه:
اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com
• از وبگاهی به وبگاهی دیگر می روم.
• نگاه می کنم:
• تابوتی در کار نیست.
• بازماندگان، رفتگان را در پتوها پیچیده اند
• و مرثیه ای خاموش همراهی شان می کند.
• . . . .
• نگاه می کنم:
• کالسکه ای کنار دیوار نیمه ویران:
• گاری کوچکی که از این پس
• نه کودکی،
• که خرت و پرت های بیوه زنی را
• از گوشه ای به گوشه ای دیگر خواهد برد.
• . . . .
• از درون تصویرها می گذرم
• از درون لرزه های روانی.
• در آوار خانه
• پیراهنی گلدار و جفتی چشم کودکانه ی آبی
• ویرانم می کند.
• . . . .
• درنگی بایدم تا استخوان های شکسته ام را
• در پتویی بپیچم و
• بازگردم به سوی خودم
• و بگویم :
• «آنا»، زلزله معجزه ی مرگ است، آنا!
• فرصتی بایدم تا در گزارشی بنویسم:
• «امدادگران ـ خسته ـ در تکاپویند. »
• خاکسپاران، چون تندیس ها،
• در گذرگاه ها نشسته اند.
• زیر آوارها مدفون شده است.
• من، تنها یک جفت چشم آبی باز دیده ام.
• مرگ، میان خبرها چادر زده است.
• مرگ، هویتش را پنهان نکرده است.
• ما ویران شده ایم.
• ما به سوگواری ها عادت کرده ایم.
پایان
به «مادر» در زبان آذری «آنا» می گویند
میم نون
پس از خواندن مکرر و سیری ناپذیر این شعر به کودکی اندیشیدم که از پدرش می پرسد:
«مار چیست؟»
پدر عکس ماری را روی خاک می کشد.
مار برای معرفی خویش ـ به قوه جادو ـ جان می گیرد و بسان ماری راست راستکی به راه می افتد.
این شعر نه فقط شعر به معنای حقیقی کلمه است،
بلکه همزمان تعریف قابل تجسم و قابل تفهیمی از شعر است،
ایندیکاتوری (معرفی) از شعر است.
این شعر تقطیر دردناک روح پریشان دستخوش آشوب است.
عمر شاعر دراز باد!
پس از خواندن مکرر و سیری ناپذیر این شعر به کودکی اندیشیدم که از پدرش می پرسد:
«مار چیست؟»
پدر عکس ماری را روی خاک می کشد.
مار برای معرفی خویش ـ به قوه جادو ـ جان می گیرد و بسان ماری راست راستکی به راه می افتد.
این شعر نه فقط شعر به معنای حقیقی کلمه است،
بلکه همزمان تعریف قابل تجسم و قابل تفهیمی از شعر است،
ایندیکاتوری (معرفی) از شعر است.
این شعر تقطیر دردناک روح پریشان دستخوش آشوب است.
عمر شاعر دراز باد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر