دیالک تیک حقیقت و صداقت (2)

صادق باشیم!
ما کشوری 235 ساله ایم و به مدت 209 سال در جنگ بوده ایم.
سرچشمه:
صفحه فیس بوک
شهین حیدری
برگردان و تحلیل از
شین میم شین

صادق باشیم!
جنگ انقلابی (1775 ـ 1783)
جنگ 1812 (1812 ـ 1814)
جنگ مکزیک ـ امریکا (1836 ـ 1848)
جنگ جهانی اول (1914 ـ 1918)
جنگ جهانی دوم (1941 ـ 1945)
جنگ سرد (1945 ـ 1992)
جنگ ویتنام (1962 ـ 1973)
تجاوز به گرانادا (1983 ـ 1984)
تجاوز به پاناما (1989)
عملیات طوفان کویر (1991 ـ 1992)
عملیات سپر متحد (1992 ـ 1995)
عملیات عقاب هدف زن (1998 ـ 1999)
عملیات آزادی پایدار (2001 ـ 2011)
عملیات آزادی عراق (203 ـ 2011)
عملیات عقاب آزادی (2011 ـ ؟)
ما کشوری 235 ساله ایم و به مدت 209 سال در جنگ بوده ایم.

مجید

• بی‌ صداقتی ابزاری است برای زنده ماندن.
• برای حراست از خوشبختی‌‌ های کوچک.
• مثلا برای نسپردن فرزندان خویش به دژخیمان.
• برای رعایت سنن اجتماعی و ملی.

• بی‌ صداقتی آسان است، اگر در مورد عوارض هولناک آن سکوت شود.
• بی‌ صداقتی انسان ‌های احساساتی‌ پدید می آورد.
• انسان های احساساتی‌ هم به بی‌ صداقتی را راحت تر تمکین می ‌کنند، اگر پاسخگوی احساسات شان باشد.
• اخلاق مذهبی بی‌ صداقتی را بسط می دهد و آن در احترام به حرف پدر و مادر، اطاعت از آموزگار و حفظ تمامیت ارضی بازتاب می یابد.
• چه کسی‌ حقٔ تقطیر خاطرات من را دارد؟

شین میم شین

• خیلی ممنون از هماندیشی
• مقوله صداقت، مقوله ای قابل بحث وسیع و همه جانبه است.
• اگرچه بحث راجع به چیزهای انتزاعی آسان نیست.

• شاید همین «افشاگری» و «انتقاد» مدعی در این مطلب بهانه خوبی برای شروع این بحث باشد.
• فاکت های تجربی مشخص و بسیار رهگشا هم که شما بطرزی رئالیستی مطرح کرده اید، خود برای پرهیز از بحث انتزاعی و کلی گوئی کمک بزرگی است.
• البته فاکت های مشخص هر چه بیشتر باشد، بحث دقت مندتر خواهد گشت.

• صداقت فقط اگر در وفاداری به حقیقت عینی و تاریخی مطرح شود، یعنی اگر در دیالک تیک حقیقت و صداقت بررسی شود، ارزشمند خواهد بود و نه بصورت مجرد، انتزاعی و کلی.
• با تشکر فراوان از هماندیشی

• ما برای شروع بحث به فاکت های همین به اصطلاح «افشاگری» و «انتقاد» مدعی نظری می افکنیم:

ژنرال واشنگتن با سپاهش از رود یخزده «دلاور» عبور می کند.
جنگ انقلاب آمریکا و یا جنگ استقلال آمریکا (۱۷۷۵ ـ ۱۷۸۳)

• جنگ انقلاب آمریکا یا جنگ استقلال آمریکا (۱۷۷۵ ـ ۱۷۸۳) به جنگ میان بریتانیای کبیر ـ به مثابه قدرت استعماری ـ و مستعمرات سیزده‌ گانه بریتانیا در آمریکای شمالی اطلاق می شود.
• این جنگ نقطه اوج جنبش رهائی بخش ملی ملت امریکا بوده که به اعلام استقلال امریکا در سال 1776 و تشکیل کنفدراسیون در سال 1777 و سرانجام به تشکیل ایالات متحده امریکا منجر می شود.
• نقطه اوج عملیات جنگی در سال 1781 با شکست بریتانیای کبیر در نبرد یورکتاون بوده و جنگ رسما پس از امضای قرارداد صلح پاریس در سوم سپتامبر 1783 به پایان می رسد.

• مدعی که این فاکت ها را به عنوان وسیله ای برای انتقاد و افشاگری تدوین کرده، علیرغم اینکه جمعبندی خود را با شعار «صادق باشیم» آغاز کرده، خود پیشاپیش ـ خواه آگاهانه و خواه ناخودآگاه ـ از روی جنازه صداقت گذشته است.

• چرا و به چه دلیل ما به این نتیجه می رسیم؟

1

• دلیل اول وارونه سازی حقیقت عینی و حقیقت تاریخی بوسیله مدعی است.
• فرق هم نمی کند که این وارونه سازی به قصد عوامفریبی باشد و یا به دلیل عوام وارگی.

• چرا؟

• برای اینکه ـ به عنوان مثال ـ جنگ انقلاب آمریکا و یا جنگ استقلال آمریکا (۱۷۷۵ ـ ۱۷۸۳) جزو جنگ های رهائی بخش ملی محسوب می شود که میان ملل مستعمرات و قدرت های استعمارگر صورت می گیرند.
• در دیالک تیک ملل مستعمرات و قدرت های استعماری حق با ملل استقلال طلب مستعمرات است.

• چرا؟

• برای اینکه این ملل مستعمرات اند که از حقیقت عینی و حقیقت تاریخی دفاع می کنند:
• چون این حق بی چون و چرای هر فرد انسانی و هر ملتی است که مستقل و خودمختار و آزاد باشد.
• و اگر قدرت بیگانه ای آنها را از این حق طبیعی خود محروم سازد، آنها حق دارند که بر ضد ستمگر برخیزند و از حقوق طبیعی و ملی خویش با چنگ و دندان حتی دفاع کنند و دست بیگانه ستمگر را از سر خویش کوتاه سازند.

2

• مدعی اما میان جنگ رهائی بخش ملی و ضد استعماری ملت امریکا و تجاور استعمارگرانه ایالات متحده امریکا به ویتنام و عراق و گرانادا و پاناما و جنگ سرد و غیره علامت تساوی می گذارد و دست به عوامفریبی می زند.

• چرا؟

• برای اینکه در دیالک تیک ملل ویتنام، عراق، گرانادا و پاناما و امپریالیسم امریکا درست به همان سان که در دیالک تیک ملت امریکا و بریتانیای کبیر، حق با ملل نومستعمرات است و نه با قدرت نواستعمارگر.
• یعنی ملل تحت ستم درست همان مقاومت و مبارزه مشروعی را انجام می دهند که ملت امریکا در جنگ استقلال انجام داده است.
• حتی برخی از سربازان ارتش متجاوز ایالات متحده در مصاحبه تلویزیونی به این حقیقت امرم بدیهی اشاره می کنند:
• «اگر من هم جای مردم عراق بودم، به ارتش متجاوز حمله می بردم!»
(نقل به مضمون از قول سرباز امریکائی در عراق)

3

• مدعی اما در نهایت بی خیالی، همه فاکت های متضاد ضد و نقیض را در توبره ای می ریزد و در اختیار خواننده ناتوان از تفکر مفهومی قرار می دهد، تا گیج و سردرگم شود.
• مدعی به عوض روشنگری علمی و انقلابی، دست به عوامفریبی می زند.
• چون اگر امپریالیسم هم به نوبه خود دست به استدلال عوامفریبانه زند، می تواند از حقانیت جنگ استقلال دفاع کند و خواننده توبره به دست را آچمز و الکن سازد.

4

• اکنون برای بحث در زمینه دیالک تیک حقیقت و صداقت همین مورد مشخص را مورد تأمل قرار می دهیم.
• مدعی در نقل فاکت های تاریخی صادقانه رفتار می کند.
• در صحت فاکت های تجربی تاریخی تردیدی نمی توان روا داشت.
• آنچه نادیده گرفته می شود، نه صداقت در نقل فاکت ها، بلکه حقیقت عینی پنهان در اعماق فاکت ها ست.
• آنچه ناگفته می ماند، ستمکش بودن و طرفدار حقیقت عینی و حقیقت تاریخی بودن ملت امریکا در جنگ استقلال و ستمگر بودن و دشمن حقیقت عینی و حقیقت تاریخی بودن دولت امریکا ست.

5

• از این رو، صداقت تنها در داربست دیالک تیک حقیقت و صداقت قابل تعیین و بحث و بررسی است و نه در خارج از این داربست دیالک تیکی.
• این بدان معنی است که می توان بلحاظ فرم و ظاهر قضیه صادق بود و بلحاظ محتوا و ماهیت کاذب و یا برعکس بلحاظ فرم و ظاهر قضیه کاذب بود، ولی بلحاظ محتوا و ماهیت قضیه صادق.
• تعیین کننده نه صداقت فرمال و ظاهری (نمودین)، بلکه حقیقت عینی و تاریخی است.
• سعدی به این حقیقت امر، وقوفی ستایش انگیز دارد.

• معیار صداقت از این رو، نه فاکت های تجربی بازتاب نیافته و از کوره سوزان تفکر تئوریکی و عقلی نگذشته، بلکه حقیقت عینی و حقیقت تاریخی است.

• مثال دیگر:

6

• اشکال دیگر «افشاگری» و «انتقاد» مدعی در عدم صراحت او در زمینه مقولات دولت و ملت است.
• آنکه ملل ویتنام و عراق و گرانادا و پاناما و غیره را مورد تجاوز و قتل و غارت قرار می دهد، نه ملت امریکا، بلکه دولت امریکا ست، اگرچه بظاهر سربازان امریکائی انجام دهنده چه بسا داوطلب کارهای کثیف اند.

• کسی که دولت امریکا را نه نماینده اقلیت انگل حاکم، بلکه نماینده ملت آن کشورجا بزند، اگر احمق نباشد، عوامفریب است.
• دولت بطور کلی ـ همیشه و همه جا ـ نماینده طبقه حاکمه است.
• ماشین سرکوب طبقات اجتماعی دیگر است.

• دولت امریکا نماینده سرمایه داران انحصاری است و عملا دستگاه سرکوب توده های مولد و زحمتکش در داخل کشور و ملل تحت استثمار و ستم در مقیاس جهانی است.

• مدعی چنان وانمود می کند که انگار ملت امریکا ست که کشورهای دیگر را قلدرمنشانه اشغال، استثمار و نو استعمار می کند و نه دولت نماینده انحصارات سرمایه داری.
• چنین «انتقادی» عملا به ضد خود بدل می شود.

چنین «انتقادی» نه روشنگری، بلکه عوامفریبی است.
اگرچه مدعی بظاهر فاکت های تجربی غیرقابل انکار را لغلغه می کند.
پایان