که هیچگاه از آن تو نبود

دکتر اسعد رشیدی

در سوگ مریم غلام ویسی
(۱۲.٣.۲۰۰۷)
سرچشمه:
اخبار روز
www.akhbar-rooz.com

• آفتاب
• برشانه های لرزانت فرومی نشیند

• و گیسوان سیاهت را
• باد
• در ازدحام خاموش سوگواران آشفته می کند.

• چه منظر مشوشی است:

• افق با دانه های نقره ای فام
• از کرانه های بی رنگ فاصله می گیرد
• و در امتداد بامدادی با بوی نارنج و ارغوان
• در ژرفای جانت
• برای ابد پنهان می شود.

• تومرده ای
• کنار سپیدارهای لرزان
• در بستری از بنفشه و یاس های بی قرار
• آهنگ رویش دانه ای را می شنوی

• و سرزمینت را به یاد خواهی آورد
• که هیچگاه
• از آن تو نبود
• با آسمانی خاکستری
• که بر جنازه ات فرو افتاده است.

• تومرده ای
• با نیزه های زهرآگینی در رگانت
• با پرده های تاریکی
• که زیبائی ات را می پوشانند

• با شیارمهربان آفتاب های کوچکی
• که بر سیما و لبانت بجا مانده اند.

• تومرده ای
• کنارسپیدارهای لرزان
• در بستری از بنفشه و یاس های بی قرار.

پایان