شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت هجدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۱)
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
چو حاتم اگر نیستی کام وی
نبردی کس اندر جهان نام وی
معنی تحت اللفظی:
ای ابوبکر سعد ابن زنگی
اگر به کام حاتم نبودی، کسی از حاتم نامی نمی برد.
سعدی
در این بیت شعر،
به بی اعتبارسازی دیالک تیک ننگ و نام دست می زند.
دیگر از ابدیت اوتوماتیک نام، چه نیک و چه بد، خبری نیست.
پیش شرط ابدیت نام نیک کسی،
ظهور پادشاهی است، که تشابه زیادی به او دارد.
اگر بوبکر سعد نمی بود، حاتم از یادها می رفت.
یعنی
اگر سنت بخشش تداوم نمی یافت، اسم بخشندگان هم بر زبان نمی آمد.
هسته معقول این ادعا عبارت از این است که اگر پادشاهی کریم نباشد، دیگر کسی جرئت ستایش از کرم به طور کلی نخواهد داشت و از مظهر تاریخی کرم، یعنی حاتم طائی نامی نخواهد برد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر