ورنر هوفمن
(۱۹۲۲ ـ ۱۹۶۹)
برگردان
میم حجری
پیشکشی به رنج برندگان و اندیشندگان
مسئله چهارم
رابطه «پیشاهنگ» پرولتری و «متحدین» اجتماعی اش
۱
· تئوری «وحدت» احزاب مارکسیستی در مانیفست حزب کمونیستی در سال ۱۸۴۸ میلادی به اختصار و به شرح زیر مطرح می شود:
· «کمونیست ها در سراسر جهان از هر جنبش انقلابی بر ضد وضع اجتماعی و سیاسی حاکم پشتیبانی می کنند.
· آنها در کلیه این جنبش ها، مسئله مالکیت را به مثابه مسئله اصلی جنبش مورد تأکید قرار می دهند.»
· (مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۴، ص ۴۹۳)
۲
· این بدان معنی است که کمونیست ها از سوئی، از جنبش های ماقبل پرولتری (جنبش های بورژوائی و دهقانی) پشتیبانی می کنند و از سوی دیگر، استقلال و خود مختاری معنوی و استراتژیکی حزب خود را برای وظایف پیش راننده انقلاب، یعنی برای وظایف سوسیالیستی واقعی انقلاب حفظ می کنند و وقتی این وظایف را مطرح می سازند که گروه های اجتماعی دیگر به آماج مطلوب خود رسیده اند
· (و از نفس افتاده اند. مترجم)
۳
· این طرح اساسی است، که بنیانگذاران سوسیالیسم علمی توسعه داده اند.
· بر طبق این درک کلاسیک ها، همه جا باید نخست انقلاب بورژوائی پیروز شود تا بعد از آن، انقلاب پرولتری بتواند شروع شود.
۴
· لنین این طرح را در مورد روسیه دقیقتر تعیین می کند.
· (مراجعه کنید به آثار زیر لنین:
«حزب کارگری و دهقانان» (۱۹۰۱)
«چه باید کرد؟» (۱۹۰۲)
«دو تاکتیک سوسیال ـ دموکراسی در انقلاب دموکراتیک» (۱۹۰۵)
۵
· بعدها نبرد بر ضد فاشیسم ضربان جدیدی بدان می بخشد:
· اندیشه «جبهه ملی» که در کنگره هفتم انترناسیونال سوم در سال ۱۹۳۵ میلادی به نکته برنامه ای مهمی ارتقا می یابد، در اسپانیا و فرانسه برای مدتی جامه عمل می پوشد.
۶
· تئوری «وحدت» ـ سرانجام ـ بعد از جنگ، برای استراتژی احزاب مارکسیستی، از سوئی در «جمهوری های خلقی» و از سوی دیگر در کشورهای تحت استعمار و در حال توسعه جهان و به طور کلی در کشورهائی که اکثریت جمعیت آنها را دهقانان تشکیل می دادند، از اهمیت بزرگی برخوردار بوده است.
۷
· اکنون طرح «وحدت» با پراتیک استالینیستی در عرصه های زیر در تضاد جدی قرار می گیرد:
۱
عرصه اول بروز تضاد
۱
· اعمال زور برای دسته جمعی کردن (کلکتیویزاسیون) کشاورزی در مرحله گذار به دوره برنامه ریزی، در درون دولت شوروی تأثیری با پیامدهای بسیار سنگین به جا می گذارد.
۲
· به دنبال آن، سیستمی از تحویل فراورده های کشاورزی، که تابع کولخوزها بوده اند، دایر می شود.
· سیستمی که شباهت غریبی به خراجگذاری دارد.
۳
· لنین امیدوار بود که همپیوندی ضرور اقتصادهای دهقانی کوچک و تشکیل اتحادیه های دهقانی با راندمان تولیدی بالا، در نتیجه کار اقناعی (قانع سازی) مبتنی بر صبر و حوصله در دهات تحقق یابد:
الف
· «مقام پرستان و ماجراجویانی به دامن ما آویخته اند که خود را کمونیست می نامند، برای اینکه کمونیست ها به قدرت رسیده اند.
ب
· چنین کسانی که فکری جز پست و مقام در سر ندارند، در دهات دست به زورگوئی می زنند و فکر می کنند که کار خوبی می کنند.
پ
· ما نباید فراموش کنیم که هر زیاده روی، هر کار نسنجیده، هر تصمیمگیری شتابزده، چه صدماتی می تواند به جا گذارد.
ت
· عمل مبتنی بر زورگوئی در اینجا (در دهات) به معنی فرود آوردن تبر بر ریشه امر است.»
(لنین، «مجموعه آثار»، جلد ۲۹، ص ۱۹۵)
۴
· مراجعه کنید به درخواست لنین مبنی بر «قدرت سرمشق»، که دهقانان کوچک را می بایستی بر آن دارد که «به خاطر خیر خویش به کلکتیو ها و به واحدهای کشاورزی بزرگ بپیوندند، که با ماشین آلات کار می کنند.»
(لنین، «مجموعه آثار»، جلد ۳۳، ص ۱۷۰)
۵
· اما در دسته جمعی کردن کشاورزی، برعکس (به دلایل اقتصادی)، وحدت اقتصادی میان «شهر» و «ده» که در دوره سیاست اقتصادی جدید (نپ) در سال ۱۹۲۱ میلادی، در مد نظر قرار داشت، برای مدتی طولانی مختل شده بود.
(مراجعه کنید به ورنر هوفمن، «قانون کار در اتحاد شوروی»، ۱۹۵۶، ص ۹ و ۲۵)
۶
· با دسته جمعی کردن اجباری واحدهای دهقانی، در عین حال، همان وضع سازمان یافته در ایام جنگ داخلی برقرار شده بود و می بایستی به زودی بر سرتاسر جامعه بسط داده شود و در کار اجباری توده ای و در روندهای ترور سال های ۳۰ میلادی به اوج رسد.
۷
· این مناسبات با تز استالین، مبنی بر اینکه در «دیکتاتوری پرولتاریا» مبارزه طبقاتی ضرورتا تشدید می شود، مطابقت داشت.
۸
· با این کار، به قول گئورگ لوکاچ، «متدهای ایام جنگ داخلی در فرم یک وضع دائمی ـ به طور غیر مجاز ـ تعمیم داده شد».
۹
· چنین کاری به معنی «تجلیل انتزاعی ـ دگماتیکی از وضع جنگ داخلی، به مثابه آلترناتیوی برای اوپورتونیسم و سرمایه داری بود.»
(گئورگ لوکاچ، «بحث میان چین و شوروی، تذکرات تئوریکی ـ فلسفی در فروم وین»، ۱۹۶۳، ص ۵۸۳)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر