تضاد اصلی، تضاد فرعی
احمد سپیداری
منبع:
نوید نو
تحلیلی
از
یدالله سلطانپور
از
منظر تعیین «تضاد اصلی»
و
درک و تلاش
برای حل تضادهای آشتی ناپذیر و مسدود کنندهٔ راه توسعهٔ سیاسی اقتصادی کشور،
می توان
بر
سه تضاد برجسته و مهم
دست گذاشت:
الف
تضاد بین مردم و حاکمیت نظام دیکتاتوری ولایی
(مجموعه مبارزات دمکراتیک مردم برای طرد رژیم ولایت فقیهی در جهت حل آن است.)
ب
تضاد بین کار و سرمایه
(مجموعه مبارزات کارگری بویژه علیه عملکردهای استثمارگرانه و غارتگری سرمایه داری در گوشه و کنار کشور از آن بر می خیزد.)
پ
تضاد بین میهن و امپریالیسم
(مجموعه تخاصمات سیاسی، اقتصادی و نظامی بین میهن ما با آمریکا و کشورهای هم‌پیمان با نظام سلطهٔ جهانی متاثر از چنین تضادی است و برجام، تحریم و آنچه بعنوان «سیاست تغییر رژیم» نامیده می شود را می توان تاثیر گرفته از این تضاد باز شناخت.)
ب
تضاد بین کار و سرمایه
(مجموعه مبارزات کارگری بویژه علیه عملکردهای استثمارگرانه و غارتگری سرمایه داری در گوشه و کنار کشور از آن بر می خیزد.)
این
دومین تضادی
است
که
حریف
در
پرتو تضاد اصلی و درک تضادهای آشتی ناپذیر و مسدود کننده توسعه سیاسی و اقتصادی کشور
و
در
پرتو تلاش برای حل آن تضادها
برجسته کرده است.
این
تضاد حریف
یک عالمه حرف در بر دارد:
۱
تضاد بین کار و سرمایه
(مجموعه مبارزات کارگری بویژه علیه عملکردهای استثمارگرانه و غارتگری سرمایه داری در گوشه و کنار کشور از آن بر می خیزد.)
چون
حریف
فقط و فقط
به
دنبال تضاد می گردد،
جامعه
را
نمی بیند.
اصلا
به
جامعه
اعتنایی ندارد.
اگر
حریف
می فهمید
که
جامعه
جامعه ای کاپیتالیستی
است،
حتما
می فهمید
که
تضاد بین کار و سرمایه
تضاد ماهوی و اصلی جامعه
است.
در
آن صورت
دیگر
در
پرتو تضاد اصلی و درک تضادهای آشتی ناپذیر و مسدود کننده توسعه سیاسی و اقتصادی کشور
و
در
پرتو تلاش برای حل آن تضادها
تضاد بین کار و سرمایه
را
برجسته نمی کرد.
تضاد بین کار و سرمایه
(مجموعه مبارزات کارگری بویژه علیه عملکردهای استثمارگرانه و غارتگری سرمایه داری در گوشه و کنار کشور از آن بر می خیزد.)
حریف
ضمنا
از
منشاء و محتوای دیالک تیک کار و سرمایه
(تضاد بین کار و سرمایه)
خبر ندارد.
اگر
خبر می داشت،
می دانست
که
تضاد بین کار و سرمایه
تضاد اصلی در جامعه سرمایه داری
است.
چون
کار
در
تحلیل نهایی
به
معنی طبقه کارگر
(پرولتاریا)
است
و
سرمایه
در
تحلیل نهایی
به
معنی
طبقه سرمایه دار
(بورژوازی)
و
طبقه کارگر و طبقه سرمایه دار
(پرولتاریا و بورژوازی)
دو طبقه اصلی جامعه سرمایه داری
اند.
در
نتیجه
تضاد بین دو طبقه اصلی هر جامعه،
فقط می تواند تضاد اصلی باشد.
یعنی
بدون حل این تضاد
تحول ماهوی جامعه
محال
است.
مثال:
در
جامعه برده داری
دو طبقه اصلی جامعه
بردگان و برده داران
اند.
سوبژکت تاریخ (جامعه)
اما
نه
بردگان،
بلکه
اشرافیت فئودال و روحانی
است.
اما
علیرغم آن
بدون حل تضاد بردگان با برده داران
(بدون حل تضاد اصلی)
گذار جامعه از فرماسیون اقتصادی برده داری به فرماسیون اقتصادی فئودالی
یعنی
انقلاب اجتماعی
محال است.
مثال دیگر:
در
جامعه فئودالی
دو طبقه اصلی جامعه
رعایا و اشرافیت فئودال و روحانی
اند.
سوبژکت تاریخ (جامعه)
اما
نه
رعایا،
بلکه
بورژوازی
است.
اما
علیرغم آن
بدون حل تضاد رعایا با اشرافیت فئودال و روحانی
(بدون حل تضاد اصلی)
گذار جامعه از فرماسیون اقتصادی فئودالی به فرماسیون اقتصادی سرمایه داری
یعنی
انقلاب اجتماعی
محال است.
یعنی
بورژوازی
اگر
حتی
حتی
با
اشرافیت فئودال و روحانی
به
نحوی از انحاء
کنار آید،
باز
هم
باید
رعایا
را
آزاد سازد
و
فئودالیسم
را
به
گور سپارد.
۳
تضاد بین کار و سرمایه
(مجموعه مبارزات کارگری بویژه علیه عملکردهای استثمارگرانه و غارتگری سرمایه داری در گوشه و کنار کشور از آن بر می خیزد.)
حریف
به
غلط
خیال می کند
که
فقط
مبارزات چه بسا سندیکایی کارگران
از
تضاد اصلی جامعه
نشئت می گیرند
و
نه
مبارزات رنگارنگ دیگر طبقات و اقشار و گروه ها و اعضای جامعه
مثال:
حل مسئله برابرحقوقی زنان
(حل یکی از تضادهای فرعی جامعه)
اصولا و اساسا
بدون حل تضاد اصلی
یعنی
بدون حل تضاد کار و سرمایه
یعنی
بدون انقلاب سوسیالیستی
محال است.
فریب معرکه گیری های طبقه حاکمه امپریالیستی
را
نباید خورد.
۴
تضاد بین کار و سرمایه
(مجموعه مبارزات کارگری بویژه علیه عملکردهای استثمارگرانه و غارتگری سرمایه داری در گوشه و کنار کشور از آن بر می خیزد.)
منشاء تضاد اصلی
زیربنای اقتصادی
است.
حریف
از
این حقیقت امر
خبر ندارد.
طبقه کارگر و بورژوازی
در
زیربنای اقتصادی جامعه
با
هم
اند
و
بر
هم
اند.
رویارویی های روبنایی ـ ایده ئولوژیکی
انعکاس رویارویی های زیربنایی ـ اقتصادی
اند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر