رمان طایفه توئی (طایفه روشنفکر) (۱۰)

 

برتولت برشت

 
برگردان

 میم حجری

 

 

۱

·    قیصر بد می خوابید.

۲

·    از ایامی که در آثار کلاسیک ها مطرح می شود، دیگر خبری نبود:

·    در آثار کلاسیک ها از خوشبختی قیصر سخن می رفت.

۳

·    حکومتگران علاف اند.

·    کاری برای انجام دادن ندارند.

۴

·    قیصر مرد کوچک اندام لاغری بود، با هیئتی کشیده و راست قامت، با چانه ای بزرگ و آهنین.

·    می شد گفت که او تندرست می زید. 

۴

·    هر روز صبح زود پا می شد، سر تا پای خود را با آب سرد می شست و به نرمش آزاد می پرداخت.

۵

·    قیصر نسبت به هر فکری که  از سلامتی بانی اش (سازنده اش) بی خبر بود، سوء ظن داشت.

۶

·    اگر دست او می بود، فرمان می داد که به هر کتاب (و هر قاعده و قانون و مقررات) گواهی نامه ای مبنی بر سلامتی مؤلف آن ضمیمه شود.

۷

·    چون یک همچو کاری عملی نبود، صلاح در آن می دید که از کتابخوانی پرهیز ورزد.

۸

·    او می گفت:

·    «در اندام کاملا سالم اصلا اندیشه ای  تشکیل نمی شود!»

۹

·    از این رو، از تصور اینکه مسائل مزاحم از چند سال به این طرف، می توانند با وضع جسمی اش در رابطه باشند، دستخوش آشوب هر چه بیشتر می شد.

۱۰

·    او به مشاورانش می گفت:

·    «مسائل دلیل بر آنند که چیزی مبهم و ناروشن است:

·    بطلان این نظر مرا ثابت کنید!»

۱۱

·    این می توانست ابلهانه جلوه کند.

·    اما منظور او به صورت صاف و ساده این بود که پیدایش اینهمه افکار و گفت و گو در کشور، دلیل بر وجود آسیب های درونی است.

·    منظور او این بود که کشور بیمار است.

۱۲

·    در اتاق کار قیصر، نقشه نظامی بزرگی از شیما به دیوار نصب شده بود.

·    بر این نقشه هر هفته پرچمکی نصب می شد.

۱۳

·    قیصر شیما بر روی این نقشه حرکت تاشی لاما را بی صبرانه تعقیب می کرد.

ادامه دارد.