درنگی در شعری از سهراب سپهر (۶)

  

درنگی

از

میم حجری

سهراب
پشت هیچستان، چَترِ خواهش باز است:
تا نَسیمِ عَطَشی در بُنِ بَرگی بِدَوَد،
زنگ باران به صدا می‌آید.
 

معنی تحت اللفظی:

پشت هیچستان چتر خواهش باز است.

به محض اینکه بن برگی تشنه شود، باران در می گیرد.

 

هم طرز نگارش این بند شعر سهراب، معیوب است و هم مفاهیم آن

نامناسب و نادرست اند:

باز بودن چتر خواهش

 به معنی جلوگیری از برآوردن شدن خواهش ها 

و

باز بودن چتر باران 

به معنی جلوگیری از تر شدن است.

 

یعنی

در صورت تشنه بودن بن برگ کذایی،

 اگر باران هم ببارد، در چتر گیر می کند و به برگ بدبخت حتی نمی رسد،

 چه رسد به رسیدن به بن برگ.

 

ضمنا

باران 

توسط بن درخت (یعنی ریشه درخت) جذب می شود و در صورت لزوم به تنه و شاخه ها و ساقه ها و برگ های درخت پمپاژ می شود.

 

فونکسیون برگ در رابطه با باران و رطوبت هوا و گاز کربنیک،

دیالک تیکی از جذب و دفع است:

برگ

 هم قطرات باران و رطوبت هوا را جذب می کند و به مدد اشعه ماورای بنفش و سبزینه برگ ها در ترکیب با گاز کربنیک

 به تولید مواد قندی (اندام درخت و میوه و غیره) می پردازد

و

هم

بخار آب مازاد و گاز اکسیژن حاصله را به هوا پمپاژ می کند 

که به صورت مه و ابر و شبنم در می آید و در صورت فراهم آمدن شرایط جوی به باران و برف و تگرگ تبدیل می شود.

 

 

 

پشت هیچستان، چَترِ خواهش باز است:
تا نَسیمِ عَطَشی در بُنِ بَرگی بِدَوَد،
زنگ باران به صدا می‌آید.

 

شاید منظور سهراب از باز بودن چتر خواهش،

فرم گل های نباتات باشد که به صورت چتر وارونه اند

و

اگر باران ببارد وارد گودی گل ها می شود و به بن گل ها نفوذ می کند.

 

ادامه دارد.