ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ
ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا
بَعِيدًا﴾
[ النساء: ۱۱۶]
خدا كسى را كه براى او شريكى قرار دهد نمى‌آمرزد و جز آن هر گناهى را براى هر كه خواهد، مى‌آمرزد.
و هر كس كه براى خدا شريكى قرار دهد سخت به گمراهى افتاده است.
کریم
در این آیه،
کما فی السابق
دیالک تیک تهدید و تطمیع
را
به شکل دیالک تیک آمرزش و عذاب بسط و تعمیم می دهد و برای ارزیابی شرک به خدمت می گیرد.
شرک اما مشخصا به چه معنی است؟
ما اصولا در طول تاریخ ادیان با دیالک تیک مونوته ئیسم (توحید، یکتاپرستی) و پولی ته ئیسم (شرک، جندین خدا پرستی) سر و کار داریم:
توحید و شرک در فقه اسلامی به معنی ایمان به وحدانیت الله است که بر سه قسم است:
توحید و شرک در ذات
توحید و شرک در صفات
توحید و شرک در افعال
اما منظور فقها ازا ین واژه ها مشخصا چیست؟
﴿إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِن يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَّرِيدًا﴾
[ النساء: ۱۱۷]
(مشرکان) جز خدا چیزهایی (= بتهای) ماده را می خوانند و (در حقیقت) جز شیطان سر کش را نمی خوانند.
کریم در این آیه به تعریف شرک خطر می کند:
شرک به معنی بت پرستی است و بت پرستی به معنی ابلیس پرستی است.
کریم
چه بسا
خواه و ناخواه
آگاهانه و یا ناخودآگاهانه
دیالک تیکی می اندیشد:
کریم در این آیه،
دیالک تیک الله و ابلیس
را
به شکل دیالک تیک و یا دوئآلیسم خداپرستی (مونوته ئیسم) و بت پرستی (پولی ته ئیسم) بسط و تعمیم می دهد.
﴿لَّعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا﴾
[ النساء: ۱۱۸]
خدايش لعنت كرد. و شيطان گفت: گروهى معيّن از بندگانت را به فرمان خويش مى‌گيرم.
اکنون
تعریفی تاریخی ـ عملکردی (فونکسیونال) از ابلیس ارائه داده می شود:
ابلیس ملک مقربی بوده که از سجده کردن به حوا و آدم خود داری ورزیده و مورد لعن و نفرین الهی قرار گرفته و تنزل رتبه و مقام یافته است.
ابلیس هم به هر دلیلی، اعلام کرده است که بخشی از بندگان الله نفرینگر را بنده خویش خواهد کرد.
این بدان معنی است که پس از پیدایش بشر، دیالک تیک های زیر تشکیل یافته اند:
دیالک تیک الله و ابلیس
دیالک تیک الله و انسان
دیالک تیک بندگان الله و بندگان ابلیس
و
بت پرستان جزو بندگان ابلیس اند.
﴿وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ
فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ
خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ
اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا﴾
[ النساء: ۱۱۹]
و مسلماً آنها را گمراه می کنم، و آنان را به آرزوهای باطل افکنم، و به آنان دستور می دهم که گوش چهار پایان بشکافند، و وادارشان می کنم؛ تا خلقت و آفرینش خدا را تغییر دهند».
و هر کس شیطان را به جای خدا ولی و دوست خود بگیرد، قطعاً زیانی آشکار کرده است.
فونکسیون های ابلیس:
گمراه سازی بشر
وسوسه بشر به داشتن ارزوهای باطل (؟)، شکافتن گوش چارپایان (؟) و تغییرخلقت خدا (؟)
مشرکان (بندگان ابلیس) جزو زیانکاران اند و بندگان خدا، جزو سودکاران.
اما محتوای دیالک تیک پراگماتیستی زیانکار و سودکار چیست؟
مراجعه کنید
به
پراگماتیسم
http://mimhadgarie.blogfa.com/post/11561
پایان
﴿يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا﴾
[ النساء: ۱۲۰]
(شیطان) به آنها وعده می دهد و آنان را به آرزو افکند، و شیطان جز فریب و باطل به آنان وعده نمی دهد.
﴿أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا﴾
[ النساء: ۱۲۱]
آنها (= پیروان شیطان) جایگاهشان جهنم است، و هیچ راه فراری از آن نخواهند یافت.
ابلیس هم مثل الله، وعده دهنده است:
ابلیس بر خلاف الله، وعده باطل می دهد و وعده باطل یعنی فریب.
الله هم به بندگان ابلیس وعده عذاب می دهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر