۱۴۰۳ اردیبهشت ۲, یکشنبه

فرهنگ مفاهیم فلسفی (ج) جمله (۲) (بخش آخر)


 پروفسور دکتر ورنر نویمن

 پروفسور دکتر ولفگانگ

برگردان

شین میم شین

 

 

۱۹

·    در ادبیات منطقی معاصر (به ویژه مؤلفین پوزیتیویست) اغلب به جای معنی کلمه، جمله را به کار می برند.

 

·    مراجعه کنید به پوزیتیویسم

  

پوزیتیویسم و نئوپوزیتیویسم

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/11693

 

۲۰

·    آنها مفهوم «جمله» و یا «حکم» را به معنای «جمله حکمی» به کار می برند و «ارزش حقیقت» را به جای این که به احکام نسبت دهند، به «جملات حکمی» نسبت می دهند.

 

(این کسب و کار پوزیتیویسم،

 فرمی از فرمالیسم است:

کلمه ویا واژه فرم و قالب مفهوم است

و

جمله، فرم حکم ویا فکر است.

حضرات فرم را به صور کلمه و یا جمله مطلق می کنند تا محتوا (مفهوم و حکم ویا فکر) را ماستمالی کنند.

مترجم)

 

۲۱

·    این روش را می توان در حوزه منطق قبول کرد.

·    زیرا آنجا به سبب مناسبت دو جانبه میان جمله حکمی و حکم ما نه با اندیشه، بلکه با علامت سر و کار داریم.

 

۲۲

·    این روش اما از نقطه نظر معرفتی ـ نظری مطرود است.

·    زیرا اندیشه ها با فرم وجودی زبانی شان یکی نیستند و مشخصات اندیشه ها با مشخصات فرم وجودی شان تفاوت دارند.      

 

۲۳

·    گفتن این که جمله حکمی (ج) حقیقی است، فقط می تواند به عنوان قناعت کلام چنین تفسیر شود که «جمله حکمی (ج) به معنی حکم واقعی است.»

 

۲۴

·    «ارزش حقیقت» یک جمله حکمی با «ارزش حقیقت» یک حکم یکسان نیست.   

 

پایان

 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر