زندگی مارکس و انگلس (۳۵۶)

     

 هاینریش گمکوف

برگردان

شین میم شین

 

فصل بیست و چهارم

«زندگی ما بیهوده نبود.»

ادامه

 

۵

  انگلس

با گذر از شهر پراک (چکوسلواکی) به شهر برلین رفت.

 

روزنامه «به پیش»

ـ ارگان حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان ـ

در ۲۰ ماه سپتامبر سال ۱۸۹۳

به

تجمع بزرگی در شهر برلین

به

«مناسبت حضور کوتاهمدت  فریدریش انگلس ـ پیشرزم و همرزم سوسیال ـ دموکراسی ـ »

 دعوت کرده بود.

 

۲۴ ساعت بعد

۳۰۰۰ کارت ورود به سالن گرامیداشت به فروش رفته بود.

 

در تجمع گرامیداشت در ۲۲ ماه سپتامبر

حدود ۴۰۰۰ نفر از فعالین و اعضای سوسیال ـ دموکراسی شهر برلین و ضمنا کل رهبری حزب سوسیال ـ دموکرات

شرکت داشتند.

 

نخست

ویلهلم لیبکنشت

رشته کلام را به دست گرفت

و

از

کردوکار نظری و عملی خستگی ناپذیر ۵۰ ساله فریدریش انگلس برای جنبش کارگری انقلابی

یاد کرد.

 

بعد اعلام داشت:

«هر جا کارگران در اقصا نقاط جهان در راه رهایش خود می رزمند،

مؤثریت کردوکار فریدریش انگلس

احساس می شود.

 

«کسی که اینچنین با دل و جان به انجام تکالیف خود جامه عمل پوشانده،

کسی که اینهمه خدمت به امر پرولتاریا کرده،

سزاورا به رسمیت شناسی و قدردانی و سپاسگزاری است.

ما

سپاسگزار انگلس مان هستیم.»

 

اگرچه قرار نبود که انگلس در این تجمع سخنرانی کند،

ولی

او

تحت تأثیر استقبال پر شور حضار

به سخنرانی کوتاهی مبادرت ورزید.

 

انگلس

از تحول و تبدیل شهر برلین به شهری صنعتی سخن گفت

و

یاداوری کرد که ۵۰ سال قبل، که او برای آخرین بار در این شهر بوده،

کسی اصلا نمی دانست که سوسیال ـ دموکراسی چیست.

همان سوسیال ـ دموکراسی اما در انتخابات اخیر ۱۶۰ هزار رأی دریافت کرده است.

 

انگلس

سخنان خود را با توضیح اوپتیمیستی (خوش بیانه) به پایان رساند:

«سوسیال ـ دموکراسی آلمان

وحدت مندترین، متحدترین و قوی ترین سوسیال ـ دموکراسی در سراسر جهان است

و

به برکت آرامش، انضباط و نشاط (هومور) خوشایندی در پیشبرد رزم خویش،

 از فتحی به فتح دیگری می گذرد.

رفقای حزبی

من مطمئنم که شما در آینده دور نیز دین خود را ادا خواهید کرد

و

سخنم را با شعار زیر به پایان می رسانم:

«زنده باد سوسیال ـ دموکراسی بین الملی»

(مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۲۲، ص ۴۱۳)

 

ادامه دارد.