ایده باوری نمرده است، زنده است ایده باوری!
(اسفند ۱۳۸۷)
خدامراد فولادی
واکنشی بر مقاله محمد علی اصفهانی
تحت عنوان «انقلاب نمرده است، زنده است انقلاب!»
۱
ایده باوری یا باور به پیشایندی ایده بر واقعیت
ـ هم چون شرایط عینی پدید آورنده اش ـ
هم چنان در حال بازتولید روش های اثبات و پایداری خویش است.
معنی تحت اللفظی:
تقدم قایل شدن بر شعور در مقابل وجود
مثل شرایط عینی که موجد آن است،
به بازتولید روش های اثبات و ثبات خود می پردازد.
ایده باوری
در
جام جهان نما و جهان بینی خدامراد فولادی
مثل شرایط عینی ئی است که منشاء آن است
و
هر دو
یعنی شرایط ذهنی و شرایط عینی
به بازتولید روش های اثبات ایده باوری و دوام آن می پردازند.
ما با نوعی نگرش ماتریایلستی ـ مکانیسیستی سرشته به نگرش عرفانیستی
در این جمله خدامراد آشنا می شویم.
الف
خدامراد
عملا
میان سوبژکتیو و اوبژکتیو
میان ایده باوری و شرایط عینی زاینده ایده باوری
علامت تساوی می گذارد.
این گرایشی عرفانیستی است:
این همان گذاشتن علامت تساوی میان خلق و خدا، روح و ماده، وجود و شعور
است.
ب
خدامراد
اوبژکتیو
را
پدید آورنده سوبژکتیو می داند.
شرایط عینی
را
پدید آورنده شرایط ذهنی (ایده باوری) می داند.
این نگرشی ماتریالیستی ـ مکانیسیستی است
که
به قرن ۱۸ در ماتریالیسم مکانیکی فرانسه تعلق دارد.
در
ماتریالیسم مکانیکی فرانسه
انسان
ماشینی مکانیکی
است
و
مغز بشری
بسان کیسه صفرا
به عوض صفرا،
اندیشه
تراوش می کند.
البته
خود خدامراد
حتما
نباید به این خرافات خود باور داشته باشد.
خدامراد
در خیل روشنفکریت به لحاظ فکری و نظری به غایتعقب مانده چپ وطنی،
خردمندترین آنها ست.
جالب تر
ضمنا
این است که ایده باوری و منشاء عینی اش
بازمولدین (بازتولید کنندگان) روش های اثبات خود و پایداری خودند.
خدامراد
شرایط عینی و ذهنی
را
به
جای طبقات اجتماعی
می گذارد.
انسان
عملا
خلع سلاح و از رده خارج می شود
و
شرایط عینی و ذهنی
(ایده باوری و شرایط عینی موجد آن)
فعال مایشاء
می گردند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر