شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت اول
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۳)
بخش اول
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
کسی خسبد آسوده در زیر گل
که خسبند از او مردم، آسوده دل
معنی تحت اللفظی:
کسی در گور آرام می خوابد
که
مردم از او اسوده دل باشند.
سؤال
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک من و غیرمن
را
به شکل دیالک تیک (۱) و توده بسط و تعمیم می دهد.
جواب
سعدی در این بیت شعر، دیالک تیک من و غیرمن را به شکل دیالک تیک فرد و توده بسط و تعمیم می دهد و نقش تعیین کننده را از آن غیرمن (توده) می داند.
این بیت شعر از لحاظ علمی وعملی نادرست است.
مرده ها زیر گل نمی خوابند، بلکه تجزیه و متلاشی می شوند.
ارگانیسم در گور از هم فرو می پاشد و به مواد معدنی و آلی تجزیه می شود.
االبته سعدی این را می داند و منظور او آرامش روحی است.
از دیدگاه تئولوژی اسلامی
روح می تواند مستقل از جسم زندگی کند و پاداش دریافت کند و یا عذاب ببیند.
منظور سعدی از «آسوده دل خفتن توده از دست کسی»، ستمگر نبودن او
قبل از مرگ، به هنگام زندگی
است.
سعدی
خوانین و سلاطین خون آشام فئودالی
در این بیت شعر
از
توده ستیزی
منع می کند.
معیار پراگماتیستی سعدی
مبتنی بر دیالک تیک داد و ستد
است:
مردم آزاری همان
و
عذاب اخروی همان.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر