با عبور از خط ویرانه ی مرز تو، وطن

  ما به جغرافی جان وسعت دنیا دادیم  

 سیاوش کسرائی 

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

   

·        با عبور از خط ویرانه ی مرز تو، وطن

·        ما به جغرافی جان وسعت دنیا دادیم

·        خیل دُرنا بودیم و به یک سیر بلند

·        تن آواره به تاریکی شب ها دادیم

·        نه همه وحشت جان بود، در این کوچ سیاه

·        بر پر و بال، بسی بار خطا می بردیم

·        داده دیروز ز کف، سوخته آینده و باز

·        هم نه معلوم که ره سوی کجا می بردیم

·        به همه جای جهان بال کشیدیم، ولی

·        دل شوریده در آن لانه ی دلتنگ تو ماند

·        غوطه خوردیم به صد بحر و به امواج زدیم

·        باز بر بال و پر سوخته مان، رنگ تو ماند

·        می گذشتیم به پرواز و از این غم، آگاه

·        که بود مقصد پایانی ما در پس پشت

·        آه از آن یار و دیاران دمادم شده دور

·        وای از این صبر گدازان به هر لحظه درشت

·        روز پر ریخت و شب ـ خسته تن ـ از راه بماند

·        ما ولی پا به سر قله هر سال زدیم

·        هر چه کردیم ز بی تابی و هر جا که شدیم

·        در هوای تو برای تو پر و بال زدیم

·        یک دم از یاد تو غافل نگذشتیم و نشد

·        که نپرسیم به سرآمده ات را از باد

·        کوه ها سنگ صبورند، ولی می گویند

·        هر چه از هجر، کشیدیم در آنها فریاد

·        می سراییم سرودی که ز خون بال گرفت

·        می رسانیم پیام تو به عشاق جهان

·        تا به یک روز یکی روز به زیبایی وصل

·        باز گردیم به سوی تو همه مژده فشان

پایان