نظری بر اندرزهای ذوالنون (1)

ذوالنون مصری (شیخ ابوالفیض ثوبان ابن ابراهیم ) (زاده: ۱۸۰ قمری - درگذشت:۲۴۶ قمری) از بزرگان صوفیان در مصر بود.  وی در شهر اخمیم مصر در کنار رود نیل بدنیا آمده ودر شهر مردگان (العرفه) در جنوب شرقی قاهره دفن شده است.
 

 

سرچشمه: صفحه فیس بوک الف

 

·        نظر ذوالنون، نظر نادرستی است.

·        چرا؟

·        چون کسی که گذشته را نقد نکند، یعنی جنبه های مثبت و منفی گذشته را هم در مقیاس ملی و هم در مقیاس بین المللی تجزیه و تحلیل نکند، آینده و حالش یکسان می گردد.

·        چنین کسی عملا در زمان حال دائم بسر می برد.

·        و این فاجعه است.

·        چون او به انسانی بی فردا و بی دورنما بدل می شود، درجا می زند و از رشد و توسعه باز می ماند.

الف

در خاطر نگهداشتن گذشته برای تکرار نکردن تجارب ناخوشایند و تلاش برای ساختن فردای بهتر زمانی ممکن می شود که در «ای کاش دیروز و چه خواهد شد فردا» غرق نشد و در حال راه بهتر را انتخاب کرد.

·        آره، حق با شما ست.

·        ولی عملا کسی نمی تواند قید دیروز و فردا را بزند.

·        دست خود آدم هم نیست.

·        با پند و اندرز نمی توان آدم را از آدمیت تهی ساخت.

·        نه بر گذشته می توان چشم پوشید و نه به آینده می توان نیاندیشید. 

·        ایندو اجتناب ناپذیرند.

·        گذشته ـ لحظه به لحظه مادام العمر ـ همراه انسان ها ست.

·        گذشته با کلیت خوشایند و ناگوارش حتی در عالم خواب دست بردار نیست.

·        مغز آدمی گذشته را بطور اوتوماتیک تجزیه و تحلیل می کند.

·         تجارب ـ چه خوب و چه بد ـ درس آموزند.

·        نباید به آنها کم بها داد.

·        ولی حق با شما ست.

·        کی دلش می خواهد کابوس روزهای بد را بیاد آورد.

 

 پایان