خود آموز خود اندیشی (۸۰۹)

  

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت نوزدهم

بخش چهارم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

کسی را که نزدیک ظنت بد او ست

چه دانی که صاحب ولایت خود او ست.

 

معنی تحت اللفظی:

کسی به نظرت آدم بدی می آید، شاید ولی عصر باشد.

 

سعدی

خواننده را از تحلیل واقعی چند و چون ظاهری و ماهوی «خاکپایان حقیر و فقیر» منع می کند و حق پسندی آنها را عمده می کند.

 

مفهوم «حق پسندی» یکی از مفاهیم ایراسیونالیستی  (ضد عقلی و ضد علمی) سعدی است، که حاوی گشتاورهای عوامفریبانه جدی است.

 

سعدی

به کمک این مفهوم ایراسیونالیستی، اختلافات طبقاتی در جامعه را طبیعی، ازلی، ابدی و عادی جلوه می دهد.

 

او بدین طریق، برای اختلافات طبقاتی در جامعه نه منشاء جامعتی ـ اقتصادی، بلکه منشاء الهی قائل می تراشد.

 

حق پسند تلقی کردن «خاکپایان حقیر و فقیر»،

معنائی جز خود داری از تلاش برای خاتمه دادن به خاکپائی و حقارت و فقر توده ها ندارد.

 

سعدی

توده های فقیر را چنان در نظر می گیرد،

که انگار فقر را از شکم مادر با خود آورده اند.

 

سعدی

 خود بدتر از همه به تحقیر توده ها می پردازد و قدرت لایزال آنها را از نظرها پنهان می سازد.

 

راه حل ریاکارنه سعدی

 نتیجه ای جز تخریب غرور انسانی و روحیه مقاومت توده مولد و زحمتکش و تفرقه اندازی در صفوف آنها ندارد.

 

ادامه دارد.