زهره تنکابنی
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
منبع:
اخبار روز
درنگی
از
مسعود بهبودی
زهره تنکابنی
گویی که حاکمان، نمی دانند که نه قدرت نظامی و نه توسل به اتحادیه های منطقه ای تا وقتی که تحریم ها باقیست راه بجایی نمی برد
دور نمی‌رویم،
شـوروی چـرا در اوج قدرت تسلیحاتی اش فرو پاشید؟
زیرا قدرت را نه در تامین نیازهای مردم که در افزایش قدرت نظامی می پنداشت.
در حالی که در هر کشوری چنانچه برنامه ی توسعه در جهت افزایش رفاه و رضایت مردم پیش رود،
هیچ نیروی خارجی نمی‌تواند حکومتی را از درون تخریب کند.
و در این میان رژیم ایران که نه تنها چند دهه است که هیچ برنامه ای برای توسعه ی کشور ارائه نکرده،
چنان به تارموی نیمی از جمعیت کشور بعنوان مسئله اساسی کشور بند کرده
که گوئی تمام بنیان و پایداری حکومت به این تارهای مو وابسته است
و
اینهمه فقر، تلاشی، فساد و اختلاس های کلان و تضعیف بنیه مالی کشور
را
که به نفت در برابر غذا و دارو وابسته شده
را
نمی‌بیند!
آیا امیدی به رستن از این دامگه هست؟
مـن امیدوارم
چرا که به توان غیرقابل وصف مردم این سرزمین ایمان دارم.
زهره تنکابنی بمناسبت روز جهانی صلح
(۲۸ شهریور ۱۴۰۲)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر