فرهنگ مفاهیم سیاسی (ف) فرم و محتوا (۳) (بخش آخر)

 

 

هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

شین میم شین

  

ب

فرم و محتوا در استه تیک و هنر

 

۱

·    مقوله فرم و محتوا (مضمون) در استه تیک، بیانگر تعین کیفی روابط فرم و محتوا در پدیده های استه تیکی و قبل از همه هنری است.

 

۲

·    مقوله فرم و محتوا  به تعمیم تعین های بنیادی و معتبر العام روابط فوق العاده متنوع و خودویژه فرم و محتوا در انواع و اقسام و ژانرهای هنری می پردازد.

 

۳

·    فرم و محتوا اضداد دیالک تیکی اند که در مؤثریت هنری همواره فقط در وحدت و هویت بیواسطه (مستقیم) با یکدیگر قرار دارند و مرتب به یکدیگر مبدل می شوند.

 

(به همین دلیل

ما از دیالک تیک فرم و محتوا سخن می گوییم.

مترجم)

 

۴

·    مجزاسازی و ایزوله کردن فرم از محتوا و محتوا از فرم در آثار هنری مشخص محال است.

 

۵

·    در چارچوب این وحدت ناگسستنی فرم و محتوا،  محتوای متضاد تعیین کننده ی خودویژگی (خاصیت، خاص بودن) کیفی (استه تیکی) خاصیت (خودویژگی) هنر به مثابه هنر است.

 

۶

·    هنر نه با خودویژگی های فرم محضش،  بلکه فقط بر پایه خودویژگی و تعین کیفی  محتوایش، هنر است.

 

(این بدان معنی است

که

در

دیالک تیک فرم هر اثر هنری و محتوای آن،

نقش تعیین کننده از آن محتوا ست.

مترجم)

 

۷

·    تأکید بر نقش تعیین کننده محتوا اما هرگز به معنی تحقیر نقش اکتیو (فعال) فرم هنری نیست.

 

(در همه دیالک تیک، قضیه از همین قرار است:

یکی از قطب ها نقش تعیین دارد.

بدون اینکه قطب دیگر، هیچ واره باشد.

یعنی قطب دیگر نیز در قطب تعیین کننده مؤثر است.

مترجم)

 

۸

·    هیچ محتوای فکری هر چند عمیق نمی تواند بدون فرم درخور خود، کیفیت هنری کسب کند.

 

۹

·    مکاتب هنری فرمالیستی کاپیتالیستی واپسین (فرمالیسم) اما بر عکس، به مثابه «شورش در فرم»، نشاندهنده تخریب محتوا به مثابه محتوای هنری ـ استه تیکی اند.

 

پایان