۱
بد انجام رفت و بد اندیشه کرد
که، با زیردستان ستم پیشه کرد
به سختی و سستی بر این بگذرد
بماند بر او سال ها نام بد
ترجمه تحت اللفظی:
روزگار
چه سست و چه سخت
سپری می شود.
از
ستمگر
سال های سال
نام بد
می ماند.
سعدی
در این بیت شعر،
سعادت و ذلت انسان ها
را
در
دیالک تیک نام و ننگ
تعیین می کند:
سختی و سستی بالاخره می گذرد،
آنچه می ماند، نام بد است و نفرین توده مولد و زحمتکش حتی پس از مرگ ستمگر.
دیالک تیک نام و ننگ
یکی از مهمترین اهرم های اخلاقی مهم برای تشویق مردم به عمل خیر و نهی آنان از منکر
بوده است.
سعدی
این اهرم اخلاقی را بویژه در خطاب به اشراف بنده دار، فئودال و دربار
که
ایمان درست و حسابی به خدا و دین و مذهب
ندارند،
مورد استفاده قرار می دهد.
دیالک تیک نام و ننگ
را
سعدی
به
احتمال قوی
از
فردوسی
اقتباس و اخذ کرده است.
نام
یکی از مهم ترین مقولات فلسفی فردوسی
است.
مراجعه کنید
به
سیری در جهان بینی فردوسی
دیالک تیک نام و ننگ
هنوز هم یکی از انگیزه های مهم برای اقدامات مخاطره آمیز بشمار می رود.
خیلی از جوان های برخاسته از خانواده های ورشکسته فئودالی و خرده بورژوائی،
در سال های آخر قرن بیستم،
حتی جان شان را برای نام
فدا کردند.
وقتی شعور از هر دو پا بلنگد،
وقتی امکانات واقعی برای هنرنمائی در دسترس نباشد،
بنی بشر به اقدامات مد روز برای کسب نام و آوازه متوسل می شود.
رسوائی وقتی است
که
انقلاب و یا عنگلاب توده های مولد و زحمتکش بی اعتنا به نام و ننگ
به پیروزی رسد
و
قهرمانان نامجو و نامخواه و نامور از محبس و تبعید برگردند
و
با
جهل مادرزاد خود
مردم را شوکه و نومید و پریشان سازند.
ماجرای انقلابات و عنگلابات بی رهبر،
ماجرای غول بی سر است.
وای بر ما!
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر