کسانی
که
قول (وعده) بهشت
را
در
آن دنیا
به
ما
می دهند،
همین دنیا
را
برای (به) ما
جهنم می سازند (می کنند).
سؤال
این بود
که
محتوای مفهومی واژه های «آن دنیا» و «این دنیا»
چیست؟
و
کسانی که وعده بهشت در «آن دنیا»
را
به
«ما»
می دهند
و
ضمنا
«این دنیا»
را
به
«ما»
جهنم
می کنند،
کیانند؟
حالا
عیب بزرگ انتشار بریده هایی از متون این و آن آشکار می گردد.
اگر
این جفنگجمله پوپر در پیوند با متن مربوطه مطرح می شد،
منظور این شیاد طبقه حاکمه امپریالیستی
روشن می گشت.
۱
کسانی
که
قول (وعده) بهشت
را
در
آن دنیا
به
ما
می دهند،
همین دنیا
را
برای (به) ما
جهنم می سازند (می کنند).
منظور پوپر
از
کسان،
فلاسفه پرولتاریا
هستند.
منظور او
از
بهشت
فرماسیون اقتصادی کمونیستی
است.
بهشت
قبل
از
میتولووژیزاسیون
(درآمدن به صورت اسطوره)
و
قبل
از
تئولوژیزاسیون
(درآمدن به صورت جزم مذهبی)
انعکاس انتزاعی (تجریدی) جامعه کمونیستی آغازین
در
ذهن نیاکان ما
بوده است.
تراژدی های سوزناک آنتیک (جهان باستان کلاسیک)
در
حسرت بهشت کمونیستی بر باد رفته اند.
۲
کسانی
که
قول (وعده) بهشت
را
در
آن دنیا
به
ما
می دهند،
همین دنیا
را
برای (به) ما
جهنم می سازند (می کنند).
منظور پوپر
از
جهنم،
جامعه سوسیالیستی
است.
منظور پوپر
از
دادن وعده بهشت،
اثبات علمی ضرورت عینی گذار از فرماسیون اقتصادی سرمایه داری به فرماسیون اقتصادی کمونیستی
است.
منظور او
از
این دنیا
فرماسیون اقتصادی سرمایه داری (امپریالیسم)
و
منظورش
از
آن دنیا
فرماسیون اقتصاید کمونیستی
است.
پوپر
و
بورژوازی
لغو مالکیت خصوصی بر وسایل اساسی تولید
و
همگانی سازی مالکیت بر آنها
را
«جهنم کردن این دنیا برای ما»
استنباط و ادراک می کند.
حالا
معلوم می شود
که
راسیونالیسم انتقادی پوپر و امثالهم
نه
راسیونالیسم
است
و
نه
انتقادی
است.
چون
راسیونالیسم
اجتماعی کردن مالکیت بر وسایل اساسی تولید است
و
بس.
و
انتقاد
فقط
در
صورتی
انتقاد
است
که
وضع موجود
را
زیر علامت سؤال قرار دهد،
به
چالش کشد
و
نفی کند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر