شعری از نصرت رحمانی (7)

نصرت رحمانی

(۱۳۰۸ -  ۱۳۷۹)

ترانه ی پاییز

(بخش اول)  

·        پاییز ، چه زیبا ست:

·        مهتاب زده تاج سر کاج

·        پاشویه پر از برگ خزاندید ه‌ ی زرد است

·        بر زیر لب هره (ماده گربه)،   کشیدند خدایان

·        یک سایه‌ ی باریک.

·        هشتی شده تاریک

هشتی

راهرو سقف ‌دارهشت ‌ضلعی ‌یا مدور

در جلو خانه

فضای سرپوشیده متصل به کوچه و حیاط خانه

·        رنگ از رخ مهتاب پریده

·        بر گونه ‌ی ماه، ابر اگر پنجه کشیده

·        دامان خودش، نیز دریده

·        آرام، دود باد، درون رگ نودان

·        ـ با شور ـ  زند نی‌ لبک، آرام

·        تا سرو دلارام برقصد.

·        پر شور،

·        پر ناز بخواند

·        شبگیر،  سر  دار

·        هر برگ که از شاخه جدا گشته، به فکر است

·        تا ـ روی زمین ـ  بوسه زند بر لب برگی،

·        هر برگ که در روی زمین است

·        تا ـ باز ـ کند ناز و دود گوشه‌ ی دنجی

·        آنگاه بپیچند

·        لب را به لب هم

·        آنگاه بسایند

·        تن را به تن هم

·        آنگاه بمیرند

·        تا ـ باز ـ  پس از مرگ

·        آرام نگیرند

·        جاوید بمانند.

·        سر ـ باز ـ برون از بغل باغچه آرند،

·        آواز بخوانند:

·        «پاییز چه زیبا ست!

·        «پاییز دو چشم تو، چه زیبا ست!»

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری