حسین منزوی (1325 ـ 1383)شاعر
آثار
با عشق در حوالی فاجعه
(مجموعه غزلی سروده شده از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۲ )
این ترک پارسی گوی
(بررسی شعر شهریار)
از شوکران و شکر
(مجموعه غزلی سروده شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۷)
با سیاوش از آتش
از ترمه و تغزل
(گزیده اشعار، ۱۳۷۶)
از کهربا و کافو.
با عشق تاب می‌آورم
(شامل اشعار سپید و آزاد سروده شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۲ )
به همین سادگی
(مجموعه شعرهای سپید)
این کاغذین جامه
(مجموعه برگزیده اشعار کلاسیک)
از خاموشی ها و فراموشی ها
حنجرهٔ زخمی تغزل
(دفتری از شعرهای آزاد و غزل‌های سروده شده از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۹ )
مجموعه اشعار حسین منزوی
(انتشارات آفرینش و نگاه، 1388)
حیدر بابا
(ترجمه نیمایی از منظومه «حیدر بابایه سلام» سروده «شهریار»)
بیتی، که دریائی است
(یاد دوست)
چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت، ولی به فکر پریدن بود!
سرچشمه:
صفحه فیس بوک
عسگر آهنین
• این بیت حسین منزوی باید از دو زاویه مختلف مورد تحلیل قرار گیرد:
1
• احتمال قریب به یقین این است که پیله بافی کرم ابریشم تدارک استراتژیکی و نوعی کرم برای استحاله یافتن به پروانه و سپس پرواز است.
• در فیلم های پژوهشی بیولوژیکی می توان این روند تدریجی استحاله کرم به پروانه را و پیوند منطقی آن با پیله را به تماشا نشست.
2
• اما صرفنظر از حقیقت امر یاد شده، این بیت حقیقتا دریائی است.
• اما چرا و به چه دلیل؟
• کدام حقیقت امر انسانی ـ اجتماعی بسیار مهم در این بیت تبیین می یابد؟
• کدام حقیقت امری که خود شاعر احتمالا بدان آگاه نیست؟
• این بیت منزوی ما را به یاد فراز شورانگیز تراژیکی از مارکس می اندازد:
• مارکس در جائی در شاهکار خویش تحت عنوان «سرمایه»، از شرایط زندگی تراژیک طبقه کارگر پرده برمی دارد:
• لب کلام حکیم پرولتاریا از قرار زیر است:
طبقه کارگر هرچه بیشتر ثروت تولید می کند، ذلت مادی و معنوی اش به همان اندازه افزایش می یابد!
• به قول مارکس در جای دیگر:
«کارگر هر چه بیشتر کالا تولید کند، خود به همان اندازه بیشتر به کالای بی ارج و ارزش بدل می شود!»
می توان به تقلید از شاعر گفت:
چه سرنوشت غم انگیزی که طبقه کارگر
تمام عمر قفس می بافد، ولی ضمنا به فکر پرواز است!
چه سرنوشت غم انگیزی که طبقه کارگر
تمام عمر قفس می بافد، ولی ضمنا به فکر پرواز است!
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر