مقاله ای
از
ملکه محمدی
(پورهرمزان)
زنان ایران
در دو انقلاب و دو انتخابات
منبع اصلی:
مجله دنیا
(مجله "دنیا"
شماره ۳ سال ۱۳۵۸)
خلاصه شده و منتشر شده
در راه توده
در راه توده
ویرایش و تحلیل
از
ربابه نون
ریشه های یکصد ساله جنبش زنان ایران
را
می توان از دوران انقلاب مشروطه دنبال کرد.
در جنبش لغو امتیاز تنباکو،
مبارزه علیه استبداد قاجار و ایجاد حکومت قانون.
بازتاب این مبارزات
را
می توان درنخستین قانون اساسی ایران دید
که
تاکید بر برابری زن ومرد در همه عرصه های زندگی اقتصادی - اجتماعی و سیاسی بود.
زنان
در عین حال
در
جنبش ادبی دوران سلطنت رضاخان
حضور یافتند
و
عزم آنها
برای عبور از این مرحله و ورود به مرحله ای بالاتر
را
می توانید در اشعار شاعران برحسته ای
چون ایرج میرزا، عارف، ملک الشعرا بهار و پروین اعتصامی
بیآبید.
مدعی می شوند که رضا شاه با کشف حجاب،
به
جنبش برابر خواهی زنان ایران
یاری رساند.
این یک توهم است،
زیرا کشف حجاب هرگز موجب تحمل تشکل های زنان توسط رضاشاه نشد.
او
ضمن سرکوب جنبش عمومی مردم،
جنبش زنان
را
نیز
سرکوب کرد،
سازمان های واقعی زنان
را
برچید
و
مجمع زنان تملق گوی دربار بنام "کانون بانوان"
را
بر جای آنها نشاند.
در
زمان رضاشاه،
زنان
نه تنها نتوانستند از مبارزه خود در راه مشروطیت و حکومت قانون،
میوه چینی کنند،
بلکه محرومیت زنان ازحقوق اجتماعی صورت قانونی یافت.
قانون مدنی
که
در سال ۱۳۱۱ به تصویب رسید،
میراث دوران رضا شاه است
که
فصل مربوط به حقوق خانواده آن
با
الهام از سنن قرون وسطائی،
یاسای بردگی و بندگی زن است.
و
قانون انتخابات زمان رضا شاه،
زنان
را
در
زمره مجانین، افراد نا بالغ و سفیه
از
شرکت درانتخابات
باز داشت.
متاسفانه
در سال های سیاه اندیشی جمهوری اسلامی،
عملکرد حکومت علیه زنان ایران به گونه ای بوده
که
خاک بر این واقعیات تاریخی پاشیده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر