سیری در شعری از میررا علی معجز (6)

میرزا علی معجز

(1252 ـ 1313) (1873 ـ 1934)

رسول پیگیر هومانیسم، رنسانس و روشنگری

ویرایش، ترجمه و تحلیل از

میمحا نجار

بیلمه دیم

 (کلیات میرزا علی معجز صفحه 25) 

·        جرم شاعر روشنگری از چه قرار است؟

·        بشنویم مواد محکومیت او را از زبان متهم معترف:

جرم اول

مرا ملت ببخشاید، که معبد را

اگر میخانه نامیدم، غلط کردم.

  

·        اولین جرم شاعر روشنگری، این است که معبد را میخانه نامیده است.

1

·        معبد و میخانه دو ضد دیالک تیکی یکدیگرند.

الف

·        معبد سمبل پاکی است:

·        معبد مظهر طهارت محض است و ورود آلودگان بدان ممنوع.

ب

·        معبد محل وعظ و انتقاد از خود و انتقاد از جامعه و همنوع است، برای تعدیل تضادهای جامعه و همبود، برای تشکیل همبودی از پاکان و پارسایان.

ت

·        معبد ـ در فرهنگ روشنگری ـ محل تعالی روح است.

پ

·        معبد به قول هگل ـ پیامبر بی بدیل روشنگری ـ محل گذار انسان از خطه تن به عالم روح است.

ث

·        معبد محل تعالی روح است در گذر از پله های مفاهیم، برای نیل به روح مطلق، به ایده ایده ها ست.

  

2

·        جرم شاعر روشنگری این است که معبد را میخانه خوانده است.

الف

·        میخانه وارونه دیالک تیکی معبد است.

ب

·        میخانه مظهر نجاست محض است و محل تجمع ناپاکان و آلودگان.

ت

·        میخانه محل فراموشی خویشتن خویش است.

·        فراموشی خویشتن، فراموشی جامعه را در بطن دیالک تیکی خویش نهفته دارد.

پ

·        میخانه محل سقوط و تجزیه و تلاشی روح است.

ث

·        میخانه محل انجماد مطلق و بی برگشت روح است، روح به معنی هگلی آن.

ج

·        میخانه محل تجمع قطع امید کرده ها و مأیوسان مطلق است.

ح

·        میخانه میدان خود ستیزی انسان ها ست و منجلاب رویش خرد ستیزی است.

ادامه دارد.