همه از مرگ مي ترسند، من از زندگي سمج خودم!صادق هدایت
• تجلیل از مرگ و تحقیر زندگی رسم و راه نمایندگان ایدئولوژیکی طبقات واپسین بی دورنما و بی فردا بوده، است و خواهد بود.
• هم نمایندگان ایدئولوژیکی فئودالیسم واپسین و هم نمایندگان ایدئولوژیکی رنگارنگ سرمایه داری واپسین (امپریالیسم) در کسوت مکاتب فلسفی گوناگون از قبیل فلسفه حیات، اگزیستانسیالیسم، نیهلیسم و غیره ستایشگران سینه چاک مرگ و تحقیر کنندگان خستگی ناپذیر زندگی بوده اند.
• تعجبی ندارد، اگر صادق هدایت به تحقیر زندگی و تجلیل از مرگ بپردازد و دست به انتحار زند.
• فوندامنتالیسم هم همین ایده ی تحقیر زندگی و تجلیل از مرگ را هم تبلیغ می کند و هم بی شرمانه و بی رحمانه جامه عمل می پوشاند.
ناظم حکمت در منظومه آنتی فاشیستی موسوم به «تارانتابابو» (ترجمه ثمین باغچه بان) این ایده ارتجاعی و آنتی هومانیستی فاشیسم را به چالش ویرانگر می کشد و محکوم می کند.
یادش به یاد باد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر