۱۳۸۹ بهمن ۱۷, یکشنبه

اندوه ِ کوه


برزین آذرمهر
بهمن ۶۳

• دریا
• به هم بر آمد و
• شد آسمان کبود ...

• کوه ِ دریده تن،
• یکریز و بی امان،
• تا صبح نعره زد:

• پیچید همچو مار
• از درد ِ زایمان!

• در گرگ و میش صبح
• خفخند خشک باد
• خنجی کشید به چهره ی مخمور ِ آسمان،
• هه هه
• نگاه کن!

• با آن همه مرارت و
• بی تابی و
• خروش

• وان بانگ شادمانه و
• گلبانگ ِ نوش نوش

• زائیده
• کوه
• موش!

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر