هیئت تحریریه کلکتیو
برگردان
۹
· اما برای نیل به آماج های فوق الذکر، نه بهبود شرایط حیاتی ـ اقتصادی صرف کفایت می کند و نه توسعه اقتصاد.
۱۰
· اینجا به تسخیر قدرت سیاسی توسط طبقه کارگر و نشستن بر اریکه قدرت و تشکیل دیکتاتوری پرولتاریا نیاز مبرم است تا به کمک این ابزار سیاسی، تشکیل جامعه سوسیالیستی و کمونیستی امکان پذیر گردد.
۱۱
· این بدان معنی است که ساختمان (تشکیل، بنای) جامعه نوین و اداره و رهبری آن، در وهله اول، وظیفه ای (تکلیفی) سیاسی است:
· اینجا پای مسئله استفاده آماج گرایانه از قدرت سیاسی و قدرت دولت سوسیالیستی برای تحول بنیادی مناسبات جامعتی و روابط طبقات اجتماعی نسبت به یکدیگر و نسبت به دولت در بین است.
۱۲
· ساختمان آماج گرایانه سوسیالیسم، مستلزم سازمان (سازمان دهی و سازمان یابی) سیاسی طبقه کارگر و کلیه زحمتکشان و رهبری روند توسعه جامعتی توسط حزب مارکسیستی ـ لنینیستی بر مبنای قانونمندی های عینی توسعه جامعتی است.
۱۳
· از این رو، روابط متقابل سیاست و اقتصاد طوری است که به قول لنین، «سیاست بالضروره، مقدم بر اقتصاد است.»
۱۴
· از آنجا که طبقه کارگر، منافع بنیادی خود را فقط به واسطه سیاست می تواند به طور همه جانبه پبشبرد بخشد، اقتصاد باید تحت تابعیت آماج های سیاسی مربوطه باشد. (اقتصاد باید مقام ثانوی کسب کند.)
۱۵
· به قول لنین، «بدون برخورد سیاسی درست به مسئله، طبقه مورد نظر نخواهد توانست حاکمیت خود را برقرار سازد و در نتیجه نخوهد توانست از عهده حل وظایف تولیدی خود برآید.»
۱۶
· این بدان معنی است که سیاست در عین حال، تعیین کننده توسعه اقتصاد خواهد بود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر