۱۳۹۹ خرداد ۱۶, جمعه

درنگی در سخنی از ماکسیم گورکی (۵)

 
الکسی ماکسیموویچ پِشکوف 
( ۱۸۶۸– ۱۹۳۶)
   داستان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس و مقاله‌نویس انقلابی روس 
  از بنیان‌گذاران سبک رئالیسم سوسیالیستی 

درنگی
از
یدالله سلطانپور

سخنرانی  ماكسيم گوركى 
نويسنده نامدار روس در کانون نویسندگان روس در سال ۱۹۱۶ مسکو
در جهان سه گونه دزد هست:
  دزد معمولی
  دزد سیاسی
  دزد مذهبی
 
۱
  دزدان سیاسی

 کسانی‌اند
 که
آینده، آرزوها، رؤیاها، کار، زندگی، حق، حقوق، دسترنج، دستمزد، تحصیلات، توانایی، اعتبار، آبرو، سرمایه‌های ملی شما و حتی مالیات شما

 را 
می‌دزدند 
و 
 چپاول می‌کنند
و 

شما 
را 
در 
سیه‌روزی و بدبختی 
نگه‌ می‌دارند.
 
۱
  دزدان سیاسی
 کسانی‌اند
 که 
 
ماکسیم گورکی
در
هیئت حاکمه
(خوانین، سلاطین، رؤسای جمهور، وزرا، وکلاء، استانداران، شهرداران، مدیران و غیره)
آدم
می بیند.
 
فرد
می بیند
 
کس
 می بیند
و
نه
فونکسیون
و
نه
وظیفه
و
نه
مأموریت، 
و
نه
معذوریت
و
نه
مأموران معذور.
 
اگر
ماکسیم گورکی
از
چشمه دیالک تیک
 لبی تر کرده بود،
در
سیاست و سیاستمدار
دیالک تیک حاکمیت و حکومت (سیاست)
را
می دید.
 
دیالک تیک طبقه حاکمه و هیئت حاکمه
را
می دید.
 
 گورکی بسان هر دهاتی بیسواد
در
سیاستمدار
دزد
می بیند.
 
امروزه
سلطنت طلب ها
روحانیت
را
مثلا
ولی فقیه
را
سید علی گدا
می نامند.

اشراف فئودال
از
دیرباز
آخوندها
را
گدا
نامیده اند.

یعنی
ایده ئولوگ های فئودالیسم
را
جزو و عضو لومپن پرولتاریا
جا زده اند.

یعنی
مأمورین ایده ئولوژیکی عالیرتبه خود
را
از
فرط خریت
لومپن
قلمداد کرده اند.

این 
چیزی جز خودفریبی و عوامفریبی و خر پروری
نیست.

۲
  دزدان سیاسی
 کسانی‌اند
 که  
 
 
امروزه
ترانه ای
در
اروپا
خوانده می شود
که
محتوایش،
همین ادعای گورکی است:
(Alles geklaut)
همه از دم دزدند و دارائی شان حاصل دزدی
است.
 
بدین طریق و با این ترفند
ماهیت دولت، سیاست، هیئت حاکمه
ماستمالی می شود
و
عوامفریبی 
بر
تخت می نشیند.
 
۳
   دزدان سیاسی
 کسانی‌اند
 که
آینده، آرزوها، رؤیاها، کار، زندگی، حق، حقوق، دسترنج، دستمزد، تحصیلات، توانایی، اعتبار، آبرو، سرمایه‌های ملی شما و حتی مالیات شما

 را 
می‌دزدند 
 
گورکی
در 
این جمله
دیالک تیک طبقه حاکمه و توده
را
ماستمالی می کند.
 
آرزوها و رؤیاها، اعتبارها و آبروهای مردم
اگر 
کسی تیز بنگرد،
اصلا
آرزوها و رؤیاها، اعتبارها و آبروهای مردم
نیستند.
 
مردم
در
هر جامعه
توسط طبقه حاکمه
تربیت می شوند.
 
مردم
از
 سنین کودکستان تا دانشگاه
توسط مأمورین متنوع طبقه حاکمه
تربیت می شوند.
 
گورکی
نمی داند
که
خودش
نیز
بی آنکه بداند و بخواهد
یکی از مأمورین طبقه حاکمه است.
 
شعرا و نویسندگان و خوانندگان و نقاشان و طراحان و رقاصان و غیره
نیز
مأمورین معذور طبقه حاکمه اند.
 
معلوم نیست
که
چرا گورکی
از
دزدان هنری
حرفی نمی زند.
 
اتفاقا
نقش هنرمندان در تبلیغ و تحمیل و تخریب  آرزوها و رؤیاها، اعتبارها و آبروهای مردم
به
مراتب 
قوی تر و مؤثرتر از نقش دزدان سیاسی کذایی
است.
 
۴
   دزدان سیاسی
 کسانی‌اند
 که
آینده، آرزوها، رؤیاها، کار، زندگی، حق، حقوق، دسترنج، دستمزد، تحصیلات، توانایی، اعتبار، آبرو، سرمایه‌های ملی شما و حتی مالیات شما

 را 
می‌دزدند 
و 
 چپاول می‌کنند
و 

شما 
را 
در 
سیه‌روزی و بدبختی 
نگه‌ می‌دارند.
 
استثمارگران
از
همان آغاز تشکیل جوامع طبقاتی
اعضای طبقه حاکمه بوده اند
اجامر خونریز و خونخوار برده دار بوده اند.
 
در
آغاز
هنوز
سیاست و سیاستمدار
وجود نداشته است.
 
خوانین برده دار و فئودال قلدرماب و قدر قدرت
همه کاره
بوده اند.
 
مأمورین متنوع طبقات حاکمه
بعدا
پس از توسعه نیروهای مولده و جدایی کار مادی از کار فکری
تربیت شده اند.
 
این
دیالک تیک طبقه حاکمه و هیئت حاکمه
زیربنای اقتصادی و روبنای ایده ئولوژیکی 
حاکمیت و حکومت
طبقه و ایده ئولوژی
در
صدر اسلام
به
وضوح 
دیده می شود:
آل عبا
هم
طبقه حاکمه
است
و
هم
هیئت حاکمه.
 
آل عبا
دیالک تیکی از طبقه حاکمه و هیئت حاکمه
است.
 
حضرت محمد و علی
هم
برده دار
هستند
و
هم
ایده ئولوگ فرماسیون برده داری.
 
هم
اهل عمل اند
و
هم
اهل
نظر.
 
دیالک تیکی از عمل و اندیشه
پراتیک و تئوری
طبقه و ایده ئولوژی
اند.
 
ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر