تعارفات و تحریفات انجمن راه «کارگر» (12)

محمد رضا شالگونی

فیدل کاسترو
کسی که تا آخرین نفس

 به عدالت اجتماعی وفادار ماند

ویرایش و تحلیل از

یدالله سلطان پور

مارکس و انگلس:

پرولتاريا

ـ به مثابه تحتانى ‌ترين قشر جامعه کنونى ـ

 نمي تواند برخيزد و نمي تواند قد برافرازد

بى آنکه به انفجار

تمام روبناى شامل آن قشرهايى که جامعه رسمى را تشکيل مي دهند،

منتهی شود.

·       منظور کلاسیک های مارکسیسم ار این جمله ی بد ترجمه شده، این است که طبقه کارگر، حامل (حمل کننده)  جامعه بورژوائی است.

·       این بدان معنی است که پرولتاریا جامعه بورژوائی را بر دوش دارد و حمل می کند.

·       اگر طبقه کارگر از رختشوی تا حفار، از رفتگر تا نجار، از صنعتگر تا معمار و الی آخر دست از کار بردارند، جامعه در طرفة العینی فرومی پاشد.

·       وقتی رفتگران متروپولی اعتصاب می کنند، تعفن دمار از روزگار از پرولتاریا بهتران در می آورد.

·       چه رسد به اینکه همه مولدین و زحمتکشان کشور اعتصاب عمومی کنند.

·       در آن صورت ابر عن سان ها در حسرت جرعه ای آب خواهند مرد.

1

مارکس و انگلس:

پرولتاريا

ـ به مثابه تحتانى ‌ترين قشر جامعه کنونى ـ

 نمي تواند برخيزد و نمي تواند قد برافرازد

بى آنکه به انفجار

تمام روبناى شامل آن قشرهايى که جامعه رسمى را تشکيل مي دهند،

منتهی شود.

·       منظور مارکس و انگلس این است که خیزش طبقه کارگر به معنی براندازی نظام اجتماعی حاکم، نظام سرمایه داری و طبقه حاکمه است که بر گرده اش نشسته است.

·       در این سخن کلاسیک های مارکسیسم، رادیکالیته انقلاب پرولتری زبانه می کشد:

الف

·       آماج طبقه کارگر، نه دفاع از دموکراسی بورژوائی و آزادی های سیاسی بنیادی کذائی و عدالت اجتماعی و غیره، بلکه زیر و زبر کردن مناسبات تولیدی است که قید و بندی بر دست و پای نیروهای مولده گشته اند.

ب

·       آماج طبقه کارگر، گذار به سوسیالیسم است که به استثمار انسان بوسیله انسان پایان می دهد و شرایط اوبژکتیو و سوبژکتیو را برای برابری ـ خواهری ـ برادری حقیقی انسان ها فراهم می آورد.

·       رئیس انجمن راه «کارگر» از این فراز از مانیفست حزب کمونیستی نتیجه دلبخواهی (سوبژکتیو) زیر را می گیرد:  

زیرا اگر سوسیالیسم

بدون پاگرفتن آن چیزی که مانیفستِ کمونیست "جنبش مستقل اکثریت عظیم به نفع اکثریت عظیم" می نامد، 

غیر قابل تصور باشد،

 دموکراسی و آزادی های سیاسی بنیادی،

شرط لازم و حیاتی برای پا گرفتن و پایدار ماندن چنین جنبشی است.

2

·       این نتیجه گیری سوبژکتیو رؤسا به معنی تحریف بی شرمانه ی تحلیل مارکس و انگلس از جامعه سرمایه داری و رسالت تاریخی پرولتاریا ست:

الف

·       مارکس و انگلس از تحول بنیادی مناسبات تولیدی سخن دارند.

·       از زیر و زبر کردن حاکمیت طبقاتی سخن دارند.

·       از حاکمیت توده های مولد و زحمتکش ضمن براندازی حاکمیت اقلیت انگل و استثمارگر سخن دارند. 

ب

·       رئیس انجمن از حفظ دموکراسی فرمال بورژوائی و رعایت آزادی های سیاسی بنیادی و در تحلیل نهائی، حفظ وضع موجود دم می زند.

·       این نیت رؤسا بعدا روشن تر خواهد شد: 

3

بنابراین

سلطه نظام تک حزبی و نبود دموکراسی و آزادی های سیاسی در کوبا

(دست کم از نظر مارکس)

غیر قابل دفاع و غیر قابل توجیه است.

·       بیچاره مارکس، چه بلاهائی اجامر عیرانی بر سرش در می آورند.

·       چگونه می توان از این سخن مارکس و انگلس، نتیجه گرفت که حاکمیت بلامنازع حزب طبقه کارگر و جایگزین سازی دموکراسی فرمال بورژوائی با دموکراسی نوین (دیکتاتوری پرولتاریا)، «حداقل از نظر مارکس» «غیر قابل دفاع است؟»    

4

اما ضمن تأکید بر این اصل،

 لازم است در باره شرایط کوبا چند نکته را به یاد داشته باشیم:

یک - دشمنی امپریالیسم امریکا با حق حاکمیت مردم کوبا ، در راندن انقلاب این کشور

 به طرف نظام تک حزبی نقش بسیار مهمی داشته است.

·       این جمله رئیس انجمن راه «کارگر»، جام جهان بینی نما ست:

الف

اما ضمن تأکید بر این اصل

·       منظور از اصل چیست که مورد تأکید رؤسا قرار می گیرد؟

ب

اما ضمن تأکید بر این اصل

·       برای کشف منظور رئیس از «این اصل» به جمله قبلی اش باید برگشت: 

سلطه نظام تک حزبی و نبود دموکراسی و آزادی های سیاسی در کوبا

(دست کم از نظر مارکس)

غیر قابل دفاع و غیر قابل توجیه است.

·       اصل از نظر رؤسا این است که نظام تک حزبی و نبود دموکراسی و آزادی های سیاسی بنیادی در کوبا (و دیگر کشورهای موسوم به سوسیالیسم قرن بیستم، از شوروی تا چین، از ویتنام تا آلمان دموکراتیک و غیره) غلط، غیرقابل دفاع و حتی غیرقابل توجیه (حداقل از نظر مارکس بوده) و این اصل بوده است.

·       اصل مؤکد بوده است.  

پ

اما ضمن تأکید بر این اصل

·       خواننده بی آنکه روحش حتی با خبر شود، به این نتیجه می رسد که نظام تک حزبی در کوبا و دیگر کشورهای موسوم به «سوسیالیسم قرن بیستم» با مارکسیسم ناسازگار بوده است.

·       به معنی زیر پا گذاشتن آموزه های مارکس بوده است.

·       چرا مارکس و نه مارکس و انگلس؟

·       مانیفیست حزب کمونیستی را که مارکس به تنهائی ننوشته است.

ت

اما ضمن تأکید بر این اصل

·       اگر خواننده کودن و خرفت و خر نباشد، خواه و ناخواه به این نتیجه خواهد رسید که ولادیمیر لنین فردی ضد مارکسیست بوده و بلشویسم تحت رهبری او، جریانی ضد مارکسیستی بوده است.

·       چون مؤسس نظام تک حزبی در اتحاد شوروی، شخص شخیص لنین بوده است.

·       قبل از همه، لنین بوده که بر اساس تحلیل نوین از نظام سرمایه داری و بورژوازی، ضرورت هژمونی طبقه کارگر (حزب کمونیست) حتی در کشورهای عقب مانده را تئوریزه و اثبات کرده است.

·       یعنی اصل مورد نظر رئیس انجمن راه «کارگر» را زیر پا  گذاشته است.   

ث

اما ضمن تأکید بر این اصل

·       خواننده اندک اندک از لنین و بلشویسم به مائو و حزب کمونیست چین و هوشی مین و حزب کمونیست ویتنام و الی آخر می رسد.

·       فقط باید اندکی فانتزی داشته باشد تا همه رهبران طبقه کارگر جهان را «حداقل از نظر مارکس»، مشتی ضد مارکسیست محسوب دارد.

5

اما ضمن تأکید بر این اصل،

 لازم است در باره شرایط کوبا چند نکته را به یاد داشته باشیم:

·       اکنون عوامفریبی رئیس انجمن به اوج می رسد:

·       رئیس نسبیتی را وارد قضیه می کند تا «انقلاب کوبا» را بسان آخوند زبردستی به آب زمزم بشوید و تطهیر کند.

·       رئیس انجمن، ضمن تأکید بر اصل من در آوردی، حساب چه گوارا و فیدل کاسترو و یاران را از اجامر دیگر از قبیل لنین و مائو و هوشی مین و غیره جدا می کند.

·       اکنون تلاش جدید در جهت رلاتیویزه کردن، دیکتاتوری پرولتاریا در کوبا آغاز می شود: 

6

یک

 دشمنی امپریالیسم امریکا با حق حاکمیت مردم کوبا،

در راندن انقلاب این کشور به طرف نظام تک حزبی

نقش بسیار مهمی داشته است.

·       آدم بی اختیار یاد همشهری رئیس انجمن راه «کارگر» می افتد که به سید علی می گفت:

·       نیما آدم متدینی بود.

·       یاران بد زیر پایش نشستند، نیمای ساده لوح را از صراط مستقیم منحرف کردند و به ذلت نشاندند و گرنه او اهل شعر نو نبود.

7

دشمنی امپریالیسم امریکا با حق حاکمیت مردم کوبا،

در راندن انقلاب این کشور به طرف نظام تک حزبی

نقش بسیار مهمی داشته است.

·       اگر امپریالیسم امریکا، کاری به کار مردم کوبا نمی داشت، اندیشه موذی نظام تک حزبی حتی به مخیله چه گوارا و فیدل کاسترو خطور نمی کرد.

عدو شده، سبب خیر

چون خدا خواسته.

8

دشمنی امپریالیسم امریکا با حق حاکمیت مردم کوبا،

در راندن انقلاب این کشور به طرف نظام تک حزبی

نقش بسیار مهمی داشته است.

·       فقط باید از رؤسا پرسید:

·       اگر در کوبا نظام چند حزبی تشکیل شده بود، احزاب دیگر نماینده کدامین طبقات اجتماعی بودند؟

·       ضمنا با وجود احزاب طبقات دیگر، انقلاب ضد فئودالی ـ ضد استعماری کوبا، چگونه می توانست پیروز شود؟

·       رؤسا از شیلی سالوادور النده خبر ندارند؟

·       رؤسا رادیو و تلویزیون و عنترنت ندارند تا مثلا از ونزوئلا با نظام چند حزبی اش با خبر شوند؟

·       چاوز و یاران حتی از انجام انقلاب ضد فئودالی عاجز مانده اند، چه رسد به پیروزی سوسیالیسم قرن بیست و یکم.

ادامه دارد.