۱۴۰۲ اردیبهشت ۲۹, جمعه

درنگی در غزلی از خواجه شیراز (۹)

 

 میم حجری

سهو و خطایِ بنده گَرَش اعتبار نیست
معنیِ عفو و رحمتِ آمُرزگار چیست؟

 

معنی تحت اللفظی:

اکر خطای ابنای بشر، دست خودشان نباشد،

 پس گذشت خدا از خطای آنان 

چه معنی دارد؟

 

  خواجه

در این بیت غزل

به کشف تناقضی در فقه اسلامی می رسد

و

دست به انتقاد از فقه می زند.

پیش شرط تقدیر و تنبیه کسی، مختار بودن آن کس است.

اگر کسی صاحب اراده و اختیار نباشد، 

یعنی هر کردوکارش به او دیکته و تحمیل شده باشد،

پاداش دادن به او و یا مجازا ت کردن او

 بی معنی خواهد بود.

 

مزد آن گرفت

ـ جان برادر ـ

که کارکرد.

کسی به عروسک کوکی پاداش نمی دهد و کسی عروسک کوکی را تنبه و مجازات نمی کند.

 

خواجه علیرغم این انتقاد از فقه،

اما

از تیمور لنگ که شفیع روز قیامت است،

قول کتبی می گیرد که در روز جزا شفاعتش کند

تا

به بهشت رود و به علافی و عیاشی اخروی ادامه دهد.

 

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر