گسست (شکست)
پروفسور دکتر گونتر کروبر
برگردان
۱
· گسست (شکست) به عدم تداوم و به پیوند گسیخته اطلاق می شود
۲
· گسست (شکست) ضد دیالک تیکی پیوست (تداوم) است.
۳
· گسست هم در وجود نسبتا مستقل فرم های منفرد ماده مصداق دارد و هم در محدودیت مکانی ـ زمانی اجزاء، عناصر و حالات هر کل، هر سیستم و یا هر روند.
۴
· گسست، بنیان عینی برای موارد زیر است:
الف
· گسست بنیان عینی برای تجزیه (تقسیم پذیری) هر اوبژکت و یا هر سیستم به اجزا و عناصر به طور نسبی مستقل پایانمند است.
ب
· گسست ـ نتیجتا ـ بنیان عینی برای ساختار بغرنج سیستم ها ست.
پ
· گسست بنیان عینی برای تعویض پذیری عناصر منفرد این سیستم ها ست.
۵
· گسست در روندهای توسعه (تکامل)، خود را در گذار جهشی هر سیستم و یا هر زیرسیستم از حالتی به حالت دیگر و یا از شیوه رفتاری به شیوه رفتار دیگر نمودار می سازد.
· مراجعه کنید به توسعه، اوولوسیون، روولوسیون، رفتار، شیوه رفتار
۶
· گذارهای کیفی دیالک تیکی و یا به عبارت دقیقتر، نفی های دیالک تیکی همواره بیانگر گشتاورهای گسستی توسعه اند.
۷
· زیرا آنها حاکی از نقاط انقطاع (گسست) اند که کیفیت ها و یا مراحل توسعه مختلف را مرزبندی می کنند.
۸
· گسست ـ بنابرین ـ شرط ضرور هم برای وجود به طور نسبی مستقل همه فرم های ماده است و هم برای حرکت و توسعه همه فرم های ماده.
· مراجعه کنید به دیالک تیک پیوست و گسست
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر