فرهنگ مفاهیم سیاسی (م) ممنوعیت توسل به قهر (ممنوعیت تجاوز) (۱)

هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

شین میم شین

 

۱

·    ممنوعیت توسل به قهر به اصل حقوقی ـ بین المللی واجب الاجرایی اطلاق می شود که دولت ها را مکلف می سازد که در روابط بین المللی شان از تهدید به قهر و توسل به قهر، یعنی از کلیه فرم های نظامی، سیاسی، اقتصادی و غیره که حاوی اجبارند، که بر ضد استقلال سیاسی و یا تمامیت ارضی دولتی اند و یا به نحوی از انحاء با آماج های سازمان ملل متحد ناسازگارند، خودداری کنند.

 

·    مراجعه کنید به تمامیت ارضی

 

۲

·    توسل به قهر از این قماش به معنی جریحه دار سازی عمیق حقوق الملل است و هرگز نباید به عنوان وسیله ای برای تنظیم (حل) مسائل بین المللی مورد استفاده قرار گیرد.

 

·    مراجعه کنید به حقوق ملل

 

۳

·    ممنوعیت توسل به قهر، هنجاربندی خود را پس از پایان جنگ جهانی دوم در ماده ۲ منشور سازمان ملل متحد یافته است.

 

۴

·    تعیین حقوقی ـ بین المللی ممنوعیت توسل به قهر و مبارزه در راه رعایت و اجرای آن، با مبارزه اتحاد جماهیر شوروی، دیگر کشورهای سوسیالیستی و کلیه نیروهای طرفدار صلح در راه جلوگیری از عملیات تجاوزگرانه امپریالیستی برای سرکوب خلق ها و دول دیگر و توقف این عملیات تجاوزگرانه امپریالیستی و قبل از همه جنگ های تجاوزگرانه در رابطه بوده است.

 

۵

·    ممنوعیت توسل به قهر به مثابه اصلی که تعیین کننده خصلت حقوق ملل معتبر است، به مثابه ابزار تضمین صلح و به مثابه شالوده ای برای تحقق کلیه اصول حقوق ملل، در بین کلیه اصول اساسی حقوق ملل دموکراتیک جا و مقام خاصی دارد.

 

۶

·    پیشبرد اکید ممنوعیت توسل به قهر، بنیادی ترین شالوده همزیستی مسالمت آمیز دولت ها بی اعتنا به نظام جامعتی شان است.

 

۷

·    پیشبرد اکید ممنوعیت توسل به قهر، پیش شرط بنیادی برای همزیستی مسالمت آمیز است.

 

ادامه دارد.