درنگی در فرمایشات مهوش موسوی رضی الله عنه (۴)

 

 

میم حجری

مهوش موسوی

 

اوحدی می گوید:
زن چو مار است، زخم خود بزند

 بر سرش نیک زن که بد بزند. 

[یعنی زن مثل مار
است و همان طور که سر مار را باید کوفت، زن را هم باید زد!]

خاقانی می گوید:
سنگباران ابر لعنت باد

بر زن نیک تا به بد چه رسد

ناصر خسرو می گوید:
به گفتار زنان هرگز مکن کار

 زنان را تا توانی مرده پندار
زنان چون ناقصان عقل و دینند 

چرا مردان ره آنان گزینند؟

اسدی طوسی
زن ارچه دلیر است و با زور و دست 

همان نیم مرد است هرچه که هست
زنان چون درختند سبزآشکار 

ولیک از نهان زهر دارند بار

فخرالدین اسعد گرگانی
زنان درآفرینش ناتمام اند 

ازیرا زشت کام و زشت نامند
دو کیهان گم کنند از بهر یک کام 

چو کام آید نجویند از خرد نام
بود مهر زنان همچون دم خر 

نگردد آن ز پیمودن فزونتر

رهی معیری می گوید:
نه تنها نامراد آن دل شکن باد

 که نفرین خدا بر هر چه زن باد
نباشد در مقام حیله و فن

 کم از ناپارسازن، پارسازن

 

ادامه دارد.