اشعاری از محمود خیبری (نجوا) (۴)

محمود خیبری

  (۲۲ اسفند ۱۳۹۸)

 

۱

آنانکه به در های حرم تاخته اند
بر دوش، عبای فتنه انداخته اند

از بهر فریب مردمان

 در

 پرده
با

 تولیت و رضا

 بهم ساخته اند

۲

 

 

شاید کرونا عمل کند مثل وبا
بعد از کرونا غم بشود باد هوا
 

بوی رنسانس آید از آنکه فرنگ
به (بهتر) شد ز وبا و ما شویم از کرونا 

۳

 

مژده کشف واکسن کرونا
 

پی پاک شود قم از بلای کرونا
زیرا که شده کشف، دوای کرونا

درمان قم این است که شیخان پوشند
از خرد و کلان شال و عبای کرونا

 ۴

همه اجناس بگیر، از سر سوزن تا کاه
که فراوان بُد و بسیار گران شد ناگاه

بی گناهند از این تاجر و بازاری ها
ز آنکه کالا همه جمع اند به بازار سیاه

خوب دانم که بر آن اند نمایش بدهند
هنر خویش به این ملت درمانده ز راه

 
لیک ترسم که شود دیر و ز بی تدبیری
نه 

هم 

ایران 

که 

از

 ایران

 بشود، دهر تباه

۵

(اطلب العلم ولو بالصین)

(علم بیاموز، حتی اگر در چین باشد.)

گفتند به مرز چین بلا آمده است
ویروس به نام کرونا آمده است
 

شد طالب علم،

شیخ

 و

 رفته است، 

ز 

سین
 

با

 هدیه ای 

اکنون

 بر ما آمده است
 

۶

ای نهال زود باور، بلبل شیدا 

چرا
با گل و با نغمه، خود را در بلا انداختید؟
 

چله ی پیر زن است این، نیست گرمای بهار
هستی خود را به تغییر هوایی باختید

۷

میرزا محمود

 

سم آمده تا حساب کژدم برسد
با صَرصَر (باد سرد و تند) مرگ تا شُشِ قم برسد 

نفرین و دعا ها گرهی باز نکرد
«شاید کرونا به داد مردم برسد.»

پایان

ویرایش

از

تارنمای دایرة المعارف روشنگری