ولادیمیر لنین
ویکی پیدیا
وضعیت انقلابی
یک موقعیت سیاسی است که نشان‌دهندهٔ امکان وقوع یک انقلاب است.
اگر منظور لنین از وضع انقلابی، وضعی سیاسی است و سیاست یکی از عناصر روبنای ایده ئولوژیکی است و روبنای ایده ئولوژیکی تابع زیربنای اقتصادی است،
پس باید به اساسی ترین دیالک تیک ماتریالیسم تاریخی یعنی به دیالک تیک مناسبات تولیدی (فرم) و نیروهای مولده (محتوا) برگردیم.
مناسبات تولیدیهم در دیالک تیک مناسبات تولیدی و نیروهای مولده وجود دارد
و
هم در دیالک تیک زیربنای اقتصادی (مناسبات تولیدی) و روبنای ایده ئولوژیکی.
می توان اساسی ترین دیالک تیک ماتریالیسم تاریخی را
دیالک تیکی سه عضوی قلمداد کرد:
دیالک تیک نیروهای مولده ـ مناسبات تولیدی (زیربنای اقتصادی) ـ روبنای ایده ئولوژیکی.
این بدان معنی است که وضع انقلابی به مثابه وضع سیاسی و به مثابه عنصری از روبنای ایده ئولوژیکی
تابع زیربنای اقتصادی (مناسبات تولیدی، حاکمیت طبقاتی) است
و
زیربنای اقتصادی (مناسبات تولیدی، حاکمیت طبقاتی) نیز تایع سطح توسعه نیروهای مولده است.
در نتیجه نظریه مارکسیستی درباره انقلاب
باید قبل از هر چیز، سطح توسعه نیروهای مولده را در نظر گیرد.
یعنی
بدون توسعه نیروهای مولده و نگنجیدنش در قالب تنگ مناسبات تولیدی کهنه،
جامعه دستخوش بحران انقلابی نمی شود
و
بدون بحران انقلابی
مناسبات تولیدی کهنه (زیربنای اقتصاید، حاکمیت طبقاتی) منفجر نمی گردد.
یعنی
انقلاب اجتماعی صورت نمی گیرد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر