میم حجری
اومدم مشهد و هرجا میرم یاد خاطره هامون میفتم
گوه تو دلتنگی و خاطره
احسان
همه چیزهای مادی
و
به ویژه مغز بشری
(و حتی جانوری)
به مدد ارگان های حسی
از همه چیز دور و بر خود
عکس برمی دارند
و
در همه چیز دور و بر خود
عکس می اندازند.
به
عبارت دیگر
هر چیزی آیینه چیزهای دیگر است.
جهان
عالم آیینه ها ست.
جهان
تجلیگاه دیالک تیک انعکاس
دیالک تیک عکس برداری و عکس اندازی
است.
اگر کوه مشهد
زبان می داشت،
همین احساس احسان
را
تکرار می کرد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر