خسرو روزبه،
ستوان کمونیست، ریاضیدان، نویسنده، متخصص نظامی و استاد
دانشکده افسری و از اعضای سازمان نظامی و مخفی حزب توده و مسئول شعبه
اطلاعات کل آن بود.
ویکی پیدیا
۱
خسرو روزبه در نامه به یکی از آشنایانش در آستانه دستگیری می‌نوسید:
«من خوب می‌دانم که ماندن در چنین شرایطی و کار کردن در چنین محیطی تقریبا مساوی با مرگ است
زیرا اگر دستگیر شوم از دو حال خارج نیست، یا مقاومت خواهم کرد یا ضعف
نشان خواهم داد.
یکی از مشخصات طرز «تفکر» آنارشیستی و فاشیستی و فئودالیستی و فوندامنتالیستی و استالینیستی و غیره
همین
بی نیازی از حقیقت، بی نیازی از خرد کل اندیش (فلسفه)، عجز از تفکر
مفهومی، بی خبری از تعریف علمی و استاندارد مفاهیم، بی اعتنایی به مفاهیم و
زدن خردستیزانه و نومیدانه به سیم آخر
است.
به آب و آتش زدن خود
تا توده عقب مانده از قافله تفکر خر شود و به دنبال حزب و پیشوا و شهید و عوامفریب و قلدر غافل از همه چیز بیفتد.
استالینیسم
طرز «تفکری» متافیزیکی (ضد دیالک تیکی) است.
طرز «تفکری» که رهنمای عمل احزاب استالینیستی است.
این طرز «تفکر»
طرز تفکر
ضد مارکسیستی ـ لنینیستی است.
استالینیسم
مبارزان را بر سر دو راهی زیر قرار می دهد:
یا مرگ
یا زندگی.
استالینیسم
مرگ
را
بسان فاشیسم و آنارشیسم و فوندامنتالیسم
مورد تجلیل قرار می دهد.
از مرگ و شهادت
فضیلت اخلاقی
می سازد.
بیگانگی با دیالک تیک
در همین دیوارکشی میان مرگ و زندگی و اقطاب هر دیالک تیک دیگر است.
استالینیسم
دیالک تیک مرگ و زندگی
را
نه، می شناسد و نه، به رسمیت می شناسد.
نازیسم (فاشیسم) و فوندامنتالیسم و آنارشیسم هم همین طرز «تفکر» را دارد.
به همین دلیل
استالینیسم
در عرصه شناخت،
خویشاوند فاشیسم و فوندامنتالیسم و آنارشیسم است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر