شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۰)
بخش ششم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
چو بینی که یاران نباشند، یار
هزیمت ز میدان، غنیمت شمار
معنی تحت اللفظی:
اگر دیدی که یاران، یار نیستند،
به
دشمن
پشت کن
و
از میدان فرار کن.
سعدی
در این بیت واپسین شعر،
هرچه را در ابیات پیشین ساخته و به عنوان اندرز داده،
بی اعتبار می سازد.
بدین طریق
پیش شرط داشتن شهامت در میدان
یار بودن یاران است.
بدین طریق
بهانه ای برای فراز از میدان جنگ به دست پادشاه داده می شود:
اما اگر دیدی که یاران، یار نیستند، می توانی فرار را بر قرار ترجیح دهی.
این هم یکی دیگر از احکام انتزاعی سعدی است.
از کجا می توان فهمید که سوار فراری به همین نتیجه نرسیده است.
پس در این صورت طبق رهنمود خود سعدی عمل کرده و هرگز نباید به اتهام بدتر از مخنث و همتراز با زن بودن، به قتل رسد؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر