نئوکانتیانیسم (۳)

 پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

 شین میم شین

 

۲

دوره دوم نئوکانتیانیسم

۱

·      دوره دوم نئوکانتیانیسم (کوهن، ناتروپ، ویندل باند، ریل)  به سال های حدودا ۷۰ تا ۹۰ قرن نوزدهم میلادی مربوط می شود.

۲

·      در این دوره مکتب خاص نئوکانتیانیستی پا به عرصه وجود می گذارد.

۳

·      هدف اصلی عبارت بود از به خدمت گرفتن کانت (به عبارت دیگر تحریف کانت) در خط ترسیم شده توسط لانگه و لیبمن.

۴

·      این جریان توسط جریان تازه ای به نام «تفسیر کانت» مورد پشتیبانی قرار می گیرد.

۵

·      اکنون در مغایرت با دوره اول نئوکانتیانیسم، تلاش می شود تا نه فقط عناصرمنفردی از«نقد خرد محض»، بلکه آموزه کانت به مثابه یک کل برای تشکیل فلسفه ای ایدئالیستی ـ ذهنی و اگنوستیسیستی، ضمن استفاده از انگیزه های ایدئالیستی ـ عینی به خدمت گرفته شود و اتیک کانت بر مناسبات سیاسی ـ اجتماعی آن زمان پیاده شود

·      (ناتروپ).  

۳

دوره سوم نئوکانتیانیسم

۱

·      تلاش های دوره دوم نئوکانتیانیسم، راه را برای دوره سوم هموار می سازند که در آن نمایندگان نئوکانتیانیسم سیستم های خاص خود را به وجود می آورند

·      (کوهن، ریل، ریکرت)

۲

·      نئوکانتیانیسم در این دوره، نفوذ زیادتری در میان علمای منفرد و فقهای پروتستانی زیر کسب می کند:

الف

·      اشتاملر (آموزش حقوق)

ب

·      ناتورپ (پداگوژیک)

پ

·      ماکس وبر و سیملر (جامعه شناسی)

ت

·      هرمان، کافتان (تئولوژی پروتستانی)

۳

·      دوره سوم نئوکانتیانیسم، مرحله انحلال نئوکانتیانیسم به مثابه  مکتب است.

۴

·      نمایندگان مختلف نئوکانتیانیسم در سیستم سازی های خود، عناصر فلسفه های دیگر را به خدمت می گیرند.

·      نظرات اولیه بی غل و غش کانت را با طرح مسائلی از آموزه های فیشته، هربارت، لوتسه، بولزانو و دیلتی  وسعت می بخشند.

·      کم و بیش به ایدئالیسم عینی نزدیکتر می شوند.

·      راه را برای گذار به جریانات فلسفی دیگر از قبیل جریانات زیر هموار می سازند:

الف

·      پوزیتیویسم

ب

·      امپیریوکریتیسیسم

پ

·      فلسفه حیات

ت

·      فنومنولوژی  

ث

·      نئوهگلیانیسم

ج

·      اگزیستانسیالیسم  

ح

·      اونتولوژی جدید.

ادامه دارد.