نشانه (علامت)

 پروفسور دکتر گئورگ کلاوس

برگردان

 شین میم شین

   

۱

·      نشانه (علامت) به سیگنالی اطلاق می شود که حامل اطلاعی باشد.

۲

·      نشانه به طبقه انتزاعی کلیه مجموعه های سیگنالی اطلاق می شود که در اوضاع و احوال معینی با یکدیگر مطابقت دارند.

·      مراجعه کنید به سیگنال

۳

·      هر نشانه و یا علامت همواره حاوی خبر، اطلاع و یا بخشی از اطلاع است.

۴

·      هر نشانه و یا علامت همواره به چیزی متفاوت با خود نسبت داده می شود:

·      یعنی به اوبژکتی، رابطه ای و امثالهم که علامتگذاری می شود،  نسبت داده می شود.

۵

·      چنین اوبژکت و رابطه و غیره منبع و سرچشمه معنی نشانه و یا علامت محسوب می شود.

۶

·      هر نشانه و یا علامت می تواند به مثابه طبقه همترازی مجموعه های سیگنالی هم معنی تعریف شود.

·      (مراجعه کنید به همترازی)

۷

·      سیگنال همواره یک اوبژکت فیزیکی است.

·      مثلا امواج صوتی، خطی گچین بر تخته سیاه، الفبای موجود در کتابی و غیره.

۸

·      نشانه و یا علامت اما بیشتر از یک اوبژکت فیزیکی است.

۹

·      نشانه ها و یا علائم را معمولا به دو طبقه بزرگ تقسیمبندی می کنند:

الف

·      طبقه به اصطلاح نشانه ها

ب

·      طبقه علائم جانشین (نماینده).

۱۰

·      این طبقه بندی نشانه ها و علایم را می توان در آثار فلاسفه اسکولاستیک نیز باز یافت.

۱۱

·      نشانه ها معلول اوبژکت ها، روندها و غیره مربوطه اند.

·      مراجعه کنید به رابطه علی (علت و معلولی)

۱۲

·      علائم جانشین (نماینده) اما معلول اوبژکت ها و غیره نیستند، بلکه در هر اوبژکت تنها منبع معنی خود را دارند.

۱۳

·      مهمترین طبقه علائم جانشینی عبارتند از علائم زبانی.

·      مراجعه کنید به کلمه و زبان.

۱۴

·      نشانه ها و یا علائم وظایف مختلفی به عهده دارند که موضوع سمیوتیک  است.

۱۵

·      میان علامت مشخص (مثلا کلمه ای در صفحه کتابی) و هیئت علامت  باید فرق گذاشت.

·      مراجعه کنید به معنا

پایان