شبنامه

محمد زهری

(1305 ـ 1373)

شبنامه 

 

١

·        شبی از شب ها،

·        آتش کبریتی

·        ـ در پناه مشتی،

·        دور از باد  ـ

·        تا دلی، گرم و زبانی، گرم

·        باشد

·        شمع کافوری را آتش زد.

٢

·        شبی از شب ها،

·        خردک آواز دل غمگینی،

·        در مصب بودن

·        ـ آنگه  ـ

·        نابودن

·        ناگهان

·        ـ خسته  ـ  فروماند ز راه.

٣

·        شبی از شب ها،

·        نه چراغی می سوخت

·        نه صدایی بر می خاست

·        خانه و

·        کوچه و

·        شهر

·        لقمه ی خاموشی.

·        به گمانم، مرگ ـ آن شب ـ  فرمان می راند.

٤

·        شبی از شب ها،

·        آیه ای نازل شد،

·        بر شهیدی که از او بانگ رسالت برمی خاست

·        و من ایمان آوردم

·        که رسول، انسان بود.

٥

·        شبی از شب ها،

·        سایه از سایه،

·        شب از شب پرسید:

·        «آسمان

·        همچنان تلخ و مکدر خواهد ماند؟»  

·        آسمان

·        ـ  با آنان

·      که طلسم خویشند ـ 

·        همچنان تلخ و مکدر خواهد ماند.

٦

·        شبی از شب ها،

·        نطفه ی خاطره ای بست زمین

·        که از آن خون رویید

·        و زمین از وحشت لرزید.

٧

·        دوک

·        می چرخد. 

·        خیش

·        می بندد شیاری بر جبین خاک.  

·        روستا،

·        اندیشمند روزگار سخت آینده است.

٨

·        نهال خانه

·        تناور شد. 

·        شکفته برگ و گل آویز و سایه پرور شد.

  

·        درخت خشک کهنسال باغ هم روزی

·        شکفته برگ و

·        گل آویز و

·        سایه پرور بود. 

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری