شین میم شین
نه اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.
شیخ سعدی
(۱۱۸۴ ـ ۱۲۸۳ و
یا ۱۲۹۱)
(دکتر
حسین رزمجو: بوستان سعدی، ص ۱۱ ـ ۱۵)
۱
بر آن باش، تا
هر چه نیت کنی
نظر در صلاح رعیت کنی
معنی تحت اللفظی:
سعی کن
که
منافع رعایا
را
معیار نیات و اعمال خود
قرار دهی.
سعدی
در
این بیت
شعر،
با
تیر واحدی
دو نشان ایده ئولوژیکی متفاوت می زند:
الف
اولا
به
عالی ترین عضو و نماینده طبقه حاکمه
(سلاطین و خوانین فئودالی)
رهنمود می دهد:
طبقه حاکمه
باید
در
استثمار رعایا
حد
نگهدارند.
منظور سعدی
همین است و بس.
چون
بدون استثمار رعایا
اعضای طبقه حاکمه
باید
به قصد گدایی به روستا بروند.
ب
سعدی
از
سوی دیگر
دست به عوامفریبی می زند.
چپنمایی
می کند.
خود
را
طرفدار رعایا جا می زند.
برای چه؟
برای این که اعتماد توده مولد و زحمتکش کشور
را
جلب کند
و
زهر ایده ئولوژیکی طبقه حاکمه فئودالی
را
در
رگ جان آنها
تزریق کند.
۲
بر آن باش، تا
هر چه نیت کنی
نظر در صلاح رعیت کنی
اگر کسی امروزه کردوکار ایده ئولوگ های رنگارنگ
طبقه حاکمه امپریالیستی و فئودالی ـ فوندامنتالیستی
را
با
اندکی دقت
بررسی کند،
به این نتیجه خواهد رسید
که
کلیه رهنمودهای سعدی
در
نهایت کمال
به
کار بسته می شوند.
کسب و کار ۲۴ ساعته و لحظه به لحظه
رسانه های کتبی و شفاهی و تصویری همگانی
همین است و بس:
استحمار همگانی در مقیاس جهانی
۳
بر آن باش، تا
هر چه نیت کنی
نظر در صلاح رعیت کنی
برجسته کردن اهمیت رعایا
دال
بر
وقوف سعدی به تز درک ماتریالیستی تاریخ است.
سعدی
به اهمیت
بی چون و چرای تولید مادی واقف بوده است.
سعدی
شالوده جامعه فئودالی
را
و
نقش تعیین کننده اقتصاد کشاورزی در کشور
را
می شناخته است.
آنهم
۵ قرن قبل از تولد مارکس و انگلس
کاشفان تز موسوم
به
درک ماتریالیستی تاریخ.
سعدی
قبل از همه رشته های اقتصادی
به
اقتصادی کشاورزی
یعنی تولید مایحتاج مادی جامعه
اولویت
قائل می شود
و
صلاح رعیت
را
در
رأس همه تصمیمات دولتی
قرار می
دهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر