ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ﴾
[ آل عمران: ۹]
اى پروردگار ما، تو مردم را در آن روزى كه هيچ شكى در آن نيست، گرد مى ورزى. به يقين كه خدا از وعده تخلّف نكند.
این آیه هم دال بر آن است که قرآن نه وحی الهی، بلکه اثری زمینی است.
الله که نمی گوید:
ای پروردگار ما.
کریم
در این آیه به یقین بودن روز قیامت و گردهمایی ارواح مردگان در صحرای محشر اشاره دارد.
دلیل قوی کریم
این است که الله وعده اش را داده است و الله از وعده اش تخلف نمی کند.
﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا
أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ﴾
[ آل عمران: ۱۰]
كافران را داراييها و فرزندانشان هرگز از عذاب خدا نرهاند.
آنها خود هيزم آتش جهنمند.
از این آیه کریم معلوم می شود
که
پیروان اسلام در آغاز فقرا بوده اند و منکران اسلام، اغنیاء.
ضمنا
این آیه
دال بر آن است
که
اغنیا در این دنیا به برکت اموال شان خوش می گذرانند.
کریم
ادعا می کند که در دنیای دیگر اموال اغنیا موجب رفتن آنها به بهشت نخواهد شد
اغنیا
بی اعتنا به اموال خود
هیزم آتش ابدی دوزخ خواهند بود.
کریم
چپنما ست
و
به ترفند چپنمایی
دل و دین توده مولد و زحمتکش بی همه چیز را می رباید
و
از انرژی و نیروی لایزال توده
برای برقرای نظام برده داری به ضرب شمشیر
بهره برمی گیرد.
﴿كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ كَذَّبُوا
بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ وَاللَّهُ شَدِيدُ
الْعِقَابِ﴾
[ آل عمران: ۱۱]
به شيوه آل فرعون و پيشينيانشان آيات ما را تكذيب كردند. پس خدا آنان را به كيفر گناهانشان بازخواست كرد. و عقوبت خدا شديد است.
مشخصه کفار، تکذیب دعاوی کریم است.
کفار فقط متمول نیستند، بلکه ضمنا متفکرند و فریب دعاوی توخالی کریم را نمی خورند.
کربم
برای غلبه بر شک و تردید مؤمنین، تحت تأثیر کفار
از دیالک تیک تهدید و تطمیع بهره برمی گیرد:
کفار را به عذاب دوزخ تهدید می کند و مؤمنین را به عیش و نوش بهشت، تطمیع.
دلیل استفاده بی امان از دیالک تیک تهدید و تطمیع (بیم و امید)،
نداشتن دلیل برای دعاوی خویش است.
این نوعی زورگویی نظری است.
این استفاده همزمان از دیالک تیک شلاق و شیرینی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر