شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت یازدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش دوم
۱
سعدی، قلم به سختی رفته است و نیک بختی
پس هر چه پیشت آید، گردن بنه قضا را
معنی تحت اللفظی:
سختی و نیک بختی ما با قلم قضا پیشاپیش تعیین شده است.
بنابرین، چاره ای جز تمکین به قلم قضا نیست.
سعدی
در این بیت غزل،
دیالک تیک سختی و نیکبختی
را
امری سرنوشتی و تقدیری تلقی می کند که در روز الست به قلم کذائی قضا، به جوهری نامرئی بر پیشانی هرکسی نقش بربسته است و جز گردن نهادن بر اراده قضا چاره ای نیست.
او بدین طریق، برای تضادهای چرکین اجتماعی
منشاء ایراسیونال (ضد عقلی) الهی قائل می شود.
چون قضا هم در تحلیل نهائی، مجری فرامین خدا ست.
کسی که می خواهد دلیل معرفتی برای جانسختی خارق العاده نظام اجتماعی فئودالی بیابد،
باید نظری به عالم شعر بیندازد و کارخانه های تو در توی تولید تریاک برای توده را تماشا کند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر